၁။ညစ္ညဴးမွန္စြာ၊ ကိေလသာ ထိုခါၿဖစ္ေပၚ၏။
ၿဖစ္ေလေသာအခါ ၿမန္မၾကာ ၿငိမ္းရာ ခႏၶာၾကည့္။
၂။ၿဖစ္ပ်က္႐ွဳရာ အရိယာ မွန္စြာ ၿငိမ္းေအး၏။
ငါသည္ တမူ႐ွဳတတ္သူ ထို ့တူၿငိမ္းမည္သိ။
၃။ဗုဒၶၿမတ္စြာ သာသနာ အရိယာအမွန္႐ွိ။
သာသနာၿပင္ပ မဂ္လမ္းစ မုခ်မရဘိ။
၄။သူေတာ္သူၿမတ္ ၿပစ္အာပတ္ ၿဖစ္လတ္ရံခါ႐ွိ။
ၿဖစ္မွန္းသိလွ်င္ ၿမန္စြာပင္ ၿပစ္စင္ကုစား၏။
၅။ေလာကလူ ့ဘုံ မႉမ်ဳိးစုံ တိုက္ဆုံၿဖစ္ေသာ္႐ွိ။
သီလသမာ ဓိပညာ မွန္စြာမခိုက္ထိ။
၆။ဝဋ္မွထြက္ရာ ၿမတ္သစၥာ ထိုခါေဟာေလ၏။
စိတ္ထဲဝမ္းထဲ မွတ္ယူစြဲ ဥာဏ္ၿမဲနာယူဘိ။
၇။ပရမတ္တရား နာမွတ္သား ေတြ ့ၿငားခႏၶာၾကည့္။
ေတြ ့ေလသိေလ ဝမ္းေၿမာက္ေပ၊ စိတ္ေန ခ်မ္းေအး၏။
ပရမတ္သိၿမင္ ေယာဂီ႐ွင္ကား ကိုယ္တြင္႐ွဳၾကည့္ သစၥာသိ၍၊ လက္႐ွိခႏၶာ ေဖာက္ၿပန္စြာသား သကၠာဒိ႒ိမွားယြင္းဘိေၾကာင့္၊ ငါသိငါၿမင္ စိတ္အထင္ကို မဂ္လွ်င္ဥာဏ္စ ပထမၿဖင့္ ပယ္ခ်သတ္ၿပီး အရိယာၾကီးကား ခရီးမဂ္ေထာက္ ေရာက္မေရာက္ကို ႏွုိင္းေထာက္ ခ်င့္ၾကည့္ ေကာသမိၻယ သုတ္အရလွ်င္ မုခ်သိႏုိင္ ဥာဏ္လက္ကိုင္သည္ ပိုင္ပိုင္ၿမင္သိခႏၶာတည္း။
No comments:
Post a Comment