သုဘရာဇာ။

ေယာဂီတို့။

အေၾကာင္းတရား ၄ပါးဟုဆိုအပ္ေသာ ၁)ကံ ၂)စိတ္ ၃)ဥတု ၄)အာဟာရ တုိ့က ေစ့ေဆာ္ပုံေဖာ္ သၿဖင့္ ဓါတ္၄ပါး အဖြဲ့အစည္းၿဖစ္ေသာ ၁)ခက္မာၿခင္း ၂)ဖြဲ့ေစးၿခင္း ၃)ပူေအးၿခင္း ၄)ေထာက္ကန္ၿခင္းတို ့တည္းဟူေသာ ခႏၶာ ၅ပါး ၁)ေဖာက္ၿပန္ ၂)ခံစား ၃)မွတ္သား ၄)ၿပဳၿပင္ ၅)သိဝိဥာဏ္ တို့သည္ ၿဖစ္ေပၚလာၾက၏။

ထိုသည့္ဓါတ္ ၄ပါးတို ့သည္ အခ်င္းခ်င္း ရုန္းကန္ဆြဲငင္ၾကကာ အၿမဲပင္ ေၿပာင္းလဲေဖာက္ၿပန္ေရြ ့လ်ားေနၾက၏။ တရံမလပ္လည္း ၿဖစ္ေသာခဏတြင္ပင္ ပ်က္ၾကၿပန္၏။ လက္ၿဖစ္တတြတ္ဆိုေသာ အခ်ိန္အတြင္းမွာပင္ ရုပ္ခႏၶာေပါင္း ကုေ​ဋ ၅ေထာင္၊ နာမ္ခႏၶာေပါင္း ကုေဋ ၃ သန္းမ်ွ ၿဖစ္လ်က္ ပ်က္ေနၾကရ၏။တနည္း ေသေနၾကရ၏။သို့ေသာ္လည္း အေၾကာင္း ၄ပါးတို ့က အဆက္မၿပတ္ ေထာက္ပံ့ခြင့္ရေနၾကေသာ အခ်ိန္တို ့တြင္ ဆက္လက္အသက္တည္ရွိေနသည္ဟု ၿမင္ရၾကားရသိရ၏။ အေထာက္အပံ့ အေၾကာင္းတခုခုက မေၿပာမဆိုရုပ္သိမ္းပါက ေသဆုံးၿပီဟု ထိုအခါသတ္မွတ္ၾကသည္။ ပရမတ္တရားၿဖင့္ၾကည့္ပါမူ သတၱဝါတို ့သည္ အခ်ိ္န္တိုင္းပင္ေသေနၾကသည္။ အဆက္မၿပတ္ အစားထိုးခြင့္ရေနဖို့ရန္အတြက္ ေၾကာင့္က်ေနရသည္။

ထိုကဲ့သို့ အခ်ိန္တိုင္းေသ ေနရသည္ကို အသုဘဟု ေခၚႏိုင္သည္။ အသုဘဟူသည္ မတင့္တယ္ၿခင္း၊ၿမင္မေကာင္းၿခင္း ဟု အဓိပၸါယ္ရ၏။ ထိုအသုဘေကာင္ကို တင့္တယ္ေအာင္၊ၿမင္ေကာင္းေအာင္၊ေမႊးၾကိုင္ေနေအာင္၊ သုတ္သင္ရွင္းလင္းၿပဳၿပင္ေသာသူကို သုဘရာဇာဟု သမုတ္ၾကသည္။

သို့ဆိုလ်ွင္ ေန့စဥ္ပင္ မိမိကိုယ္ကို တင့္တယ္လွပေအာင္ ၿပဳၿပင္ေနရေသာ ကၽြႏု္ပ္တို့သည္......။

ၾကီးေလးေသာအၿပစ္။

လူတစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ ေရွ႔ပုိင္းမွာ သီလ မစင္ၾကယ္ခဲ့ ေပမယ့္ ပဥၥာနႏၱရိယ ကံငါးပါးရယ္၊ ဘိကၡဳနီဒူသနကံရယ္ (ဘိကၡဳနီဒူသနကံဆုိတာ ဘိကၡဳနီမကုိ ဖ်က္ဆီးတာပါ။ ဒီေခတ္ မွာေတာ့ ဘိကၡဳနီဆုိတာ မရွိေတာ့ပါ) အရိယူပ ဝါဒကံရယ္ (အရိယာကုိ ျပစ္မွားတဲ့ကံပါ) ဒီကံမ်ိဳးေတြကုိ မက်ဴးလြန္ ရေသးဘူးဆုိရင္ မဂ္ဖုိလ္ အႏၱရာယ္ကုိ မတားျမစ္ပါ။

၁။ သႏ​ ၱတိ အမတ္ႀကီး စစ္ပြဲႏုိင္လုိ႔ ပေသနဒီ ေကာသလမင္းႀကီးက ခုႏွစ္ရက္ မင္းစည္းစိမ္ ခံစားရင္း မူးေပေတ ေနပါတယ္။ သူသိပ္ခ်စ္ရတဲ့ ကေခ်သည္မိန္းကေလး သူ့ကို ေဖ်ာ္ေျဖရင္း ရုတ္တရက္ ေသသြားတဲ့ အတြက္ ျမတ္စြာဘုရား ဆီကို ထိုအေလာင္းအားေပြ့ပိုက္လ်က္ ေရာက္ရွိသြားပါတယ္။ ၿမတ္စြာဘုရားက ရူပံ နာမံတို ့၏ မတည္ၿမဲေသာ သဘာဝတရား၏ သခၤါရ တရားတစ္ပုဒ္ ေဟာၾကားျပီး ရဟႏၱာ ျဖစ္သြားပါတယ္။

သို့ေသာ္ သတိထားရမွာက ဂါထာတစ္ပုဒ္နာၾကားျပီး ရဟႏၱာျဖစ္တယ္ဆုိေပမယ့္ ရုပ္နာမ္ေတြကုိ မရႈမွတ္ဘဲ သတိပ႒ာန္ေလးပါးကုိ မရႈမွတ္ဘဲ မဂ္ဖုိလ္ရသြားတာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ ရႈမွတ္မႈ မပါဘဲနဲ႔ တရားထူးရသြားၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ရႈမွတ္ျပီးမွ တရားထူးရသြားၾကတာပါ။

၂။ အရိယ ဆုိတဲ့ လူ တစ္ေယာက္ဟာ ငါးမွ်ားေနစဥ္ ျမတ္စြာဘုရား ၾကြလာတာၿမင္ေတာ့ ငါးမွ်ားတံေလး ေရထဲခ်ဝွက္ထား လုိက္ပါတယ္။ရဟန္းၾကီးေဂါတမသည္ သူ ့အသက္သတ္သည္ကို မၾကိုက္ေၾကာင္းသူၾကားဖူးသည္။ ျမတ္စြာဘုရားက “သင့္နာမည္ ဘယ္လုိ ေခၚသလဲ”လုိ႔ ေမးေတာ့ “အရိယ”လုိ႔ ေခၚပါတယ္”လုိ႔ ျပန္ေလွ်ာက္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားက “သင့္လုိသူ တစ္ပါးညွင္းဆဲတဲ့ သူကုိ အရိယလုိ႔ မေခၚဘူး၊ အရိယာ ဆုိတာ သူတစ္ပါးကုိ မညွင္းဆဲဘူး”လုိ႔ ေဟာျပီး ဂါထာေလး တစ္ပုဒ္ ေဟာျပပါတယ္။ ဂါထာကုိ နာၾကားျပီး ေသာတာပန္ တည္သြားပါတယ္။

၃။ တစ္ေန႔မွာ ျမတ္စြာဘုရားက ေဇတဝန္ ေက်ာင္းေတာ္မွာ တရားေဟာေန၏။ ပရိသတ္ထဲမွာ ခါးပုိက္ႏွဳိက္ ႏွစ္ေယာက္လည္း ပါပါတယ္။ တစ္ေယာက္က တရားကုိ ရုိရုိေသေသနာျပီး ေသာတာပန္ တည္သြား ပါတယ္။ တစ္ေယာက္ ကေတာ့ တရားနာ ပရိသတ္ဆီက ခါးပုိက္ႏွဳိက္ လုိက္ပါတယ္။

၄။ အားလုံးသိတဲ့ လူသတ္ ဗုိလ္ႀကီး တမၻဒါ႒ိက ၅၅-နွစ္ပတ္လုံး ဘုရင့္အတြက္ သတ္မိန္႔က်တဲ့ သူေတြကုိ သတ္ေပးခဲ့ရပါတယ္။
သူလည္း အရွင္ သာရိပုတၱရာ ဆီက တရားနာၾကားျပီး အႏုေလာမိကခႏၱီေခၚ သခၤါရုေပကၡာ ဉာဏ္အထိ ေရာက္သြားပါတယ္။ ေနာက္ ဘီလူးမက ႏြားမ ေယာင္ေဆာင္ခတ္လုိ႔ ေသျပီး တုသိတာ နတ္ျပည္မွာ ျဖစ္ရပါတယ္။

ဆိုလိုသည္မွာ လူမ်ားအတြက္ တရားအားထုတ္ရန္ ၾကိုတင္သီလ စင္ၾကယ္ထားရန္ အဓိကမဟုတ္ေၾကာင္း။
အရိယသူေတာ္စဥ္သည္ (မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီ၏ စကားၿဖင့္ဆိုရေသာ္ ေသာတပန္ခ်ုိမေပါက္)ဟုဆိုေသာေၾကာင့္ အရိယမွန္းမသိရွာဘဲ ၿပစ္မွားမိ(ေၿပာမွား၊စြပ္စြဲမွား)သူသည္ ယခုဘဝတြင္ တရားမရႏိုင္ ေလာက္ေအာင္ အလြန္အၿပစ္ၾကီးေလးေၾကာင္း။

ကၽြန္ေတာ္သိေသာဓမၼာႏုပႆနာ။

ဓမၼာႏုပႆနာ။ ။မည္သည့္နည္းႏွင့္ဝိပႆနာ႐ႈသည္ၿဖစ္ေစ ဓမၼာႏုပႆနာ၏သေဘာကိုေရာက္ မွသာ တရားရႏိုင္၍ ေလာကီသမာဓိကို ၾကိုတင္ေလ့က်င့္ရန္မလိုပါ။ သဘာဝဝိပႆနာဆိုသည္ ေၾကာင့္ မိမိခႏၶာကိုယ္၏ ပင္ကိုယ္ေၿပာင္းလဲေဖာက္ၿပန္မႈ (ေဖာက္ၿပန္တဲ့သေဘာ)ကို တိုက္႐ုိက္႐ႈ ရပါမည္။ဝိပႆနာ၏သမာဓိသည္ ခဏိကသမာဓိၿဖစ္၍ တစ္ေနရာထဲတြင္ အာ႐ုံၾကာ႐ွည္စြာစူးစိုက္ ထားရေသာ သမထမ်ားႏွင့္ မေရာမိေစရန္ သတိထားပါ။ တရားအားထုတ္ရန္ ၾကိုတင္ ဥပုဓ္ေစာင့္ရန္ မလိုပါ။ ...ခႏၶာကိုယ္တြင္ၿငိမ္သက္စြာ သတိကပ္လွ်က္ ေခါင္းကိုယ္ေၿခလက္နားရြက္မ်က္စိ ဟုေခါင္းစဥ္ မတပ္ဘဲ သဘာဝအတိုင္း ေၿပာင္းလဲေနေသာ လႈပ္လႈပ္ရြရြမြမြ ေအးေအးပူပူေတာင့္ေတာင့္ စီစီ တို ့ကို သိေနပါ။အစပိုင္း႐ႈရခက္ေနပါက စိတ္ထဲမွထိုသည့္ သေဘာတို ့ကို (ေဖာက္ၿပန္သည့္သေဘာ) ဟု သိသိေနေပးပါ။ ေနရာအႏွံ့ ေၿပာင္းလဲသိေနေပးပါ။ တရားအားထုတ္စဥ္ မည္သို ့ထိုင္ရမည္ ဘယ္ ႏွစ္နာရီထိုင္ရမည္တို ့ကို ဘယ္ဘုရားမွ မေဟာေသာေၾကာင့္၊ ခႏၶာကိုယ္အားသက္သာ လြတ္လပ္စြာထား၍ တရားေတာ္အား႐ုိေသစြာ ႐ႈပြားရန္လိုပါသည္။ စတင္အားထုတ္ကတည္းက သင္သည္ ဓမၼံသရဏံဂစၦာမိ ၿဖစ္ေနေပၿပီ။ တခ်ိန္ထဲမွာဘဲ ၿမတ္စြာဘုရား၏အဆုံးအမကို လိုက္နာ ေနသူၿဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဗုဒၶသရဏံဂစၦာမိ လည္းၿဖစ္ေနပါသည္။ တစ္ခါ အသင္သည္ ရဟန္းတို ့ သိသင့္ပြားမ်ားထိုက္ေသာ တရားအား သိပြားေနသူၿဖစ္ေသာေၾကာင့္ သင္ကိုယ္တိုင္ပင္ ထိုအခိုက္တြင္ ဘိကၡုၿဖစ္လွ်က္ သံဃံသရဏံဂစၦာမိလည္းၿဖစ္ေနသည္။ ဆိုလိုသည္မွာ တရားအားထုတ္သူတို ့မွာ သရဏဂုံ ၃ ပါးအား ရြတ္ဆိုရန္ မလိုဘဲ တည္ေနသည္ကို သတိၿပုပါ။
တစ္ဖန္ တရားကို အားထုတ္ေနေသာ ထို အခုိက္တြင္ အဓိသီလ၊အဓိသမာဓိ၊အဓိပညာ ၿဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ အသန္ ့ရွင္းဆုံးေသာ သီလစင္ၾကယ္မႈ ၿဖစ္ေန၏။ ဘုရားေဟာေသာ သီလသည္ သာ။ မွတ္ခ်က္။ ။ တရားအားထုတ္ရန္ တကူးတက ဘုရားစင္ေ႐ွ ့တြင္ အခန္ ့သားသြား၍ အလုပ္လုပ္မွရမည္ဟု မယူဆေစလိုပါ။တနည္း၊ မည္သည့္ က်မ္းစာအုပ္တြင္မွမ႐ွိပါ။
ကယ္တင္မည့္သူ ဟူ၍ေလာကတြင္ မ႐ွိေၾကာင္း ကိုလည္း သတိၿပုပါ။ သို ့ေသာ္လမ္းၿပသူေတာ့ရွိပါ သည္။ ၿမတ္စြာဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ပင္ ကယ္တင္ရွင္ဘုရားမဟုတ္ေၾကာင္း အတိအလင္းေဟာ ထားၿပီးၿဖစ္ပါသည္။
အာရုံပညတ္စြဲယူမွတ္ ၿဖစ္တတ္ကိေလသာ။
႔ပရမတ္အာ႐ုံသိခိုက္ၾကဳံ ၿပတ္ကုန္ကိေလသာ။
ရည္ညႊန္း။ ။ဆရာၾကီးဦးၾကည္။
ဆရာဦးခင္ေမာင္ရီ။
အနတၱလကၡဏသုတ္။
မဂၢင္၈ ပါး။
ကယ္တင္ရွင္ဝါဒမဟုတ္ေၾကာင္း။
ဒိ႒သရဏဂုံ။
ဓမၼာႏုပႆနာ(ခႏၶပဗၻပိုင္း)။
သဘာဝဝိပႆနာ။
ဧကာယနမဂ္တရားေတာ္။

သင္မေသဘူးေသးေသာေနရာ။

ႏွစ္က်ိပ္ရွစ္ဆူ ဘုရား။ ။ ေဂါတမ ဘုရားေလာင္း ဗ်ာဒိတ္ ခံယူေသာ ကမၻာမွစ၍ ပြင့္ေတာ္မူေသာ ဘုရားရွင္မ်ား၏ အမည္ေတာ္တို႔ျဖစ္သည္။
(၁) တဏွကၤရာဘုရား-ဒုကၠရစရိယာ ၇-ရက္၊ စရီးပင္ (ေတာင္မ႐ိုးပင္) ေဗာဓိ၊ သက္ေတာ္ တသိန္း ေနေတာ္မူ၏။
(၂) ေမဓကၤရာဘုရား-ဒုကၠရစရိယာ ၁၅-ရက္၊ ေပါက္ပင္ ေဗာဓိ၊ သက္ေတာ္ ကိုးေသာင္း။
(၃) သရဏကၤရာဘုရား-ဒုကၠရစရိယာ တလ၊ သခြတ္ပင္ ေဗာဓိ၊ သက္ေတာ္ ရွစ္ေသာင္း။
(၄) ဒီပကၤရာဘုရား-ဒုကၠရစရိယာ ၇-ရက္၊ ေညာင္ၾကပ္ပင္ ေဗာဓိ၊ သက္ေတာ္ တသိန္း။
(၅) ေကာ႑ညဘုရား-ဒုကၠရစရိယာ ဆယ္လ၊ ေၾကာင္လွ်ာပင္ ေဗာဓိ၊ သက္ေတာ္ တသိန္း။
(၆) မဂၤလဘုရား-ဒုကၠရစရိယာ ရွစ္လ၊ ကံ့ေကာ္ပင္ ေဗာဓိ၊ သက္ေတာ္ ကိုးေသာင္း။
(၇) သုမနဘုရား-ဒုကၠရစရိယာ ဆယ္လ၊ ကံ့ေကာ္ပင္ ေဗာဓိ၊ သက္ေတာ္ ကိုးေသာင္း။
(၈) ေရ၀တဘုရား-ဒုကၠရစရိယာ ၇-လ၊ ကံ့ေကာ္ပင္ ေဗာဓိ၊ သက္ေတာ္ ေျခာက္ေသာင္း။
(၉) ေသာဘိတဘုရား-ဒုကၠရစရိယာ ၇-ရက္၊ ကံ့ေကာ္ပင္ ေဗာဓိ၊ သက္ေတာ္ ကိုးေသာင္း။
(၁၀) အေနာမဒႆီဘုရား-ဒုကၠရစရိယာ ဆယ္လ၊ ေဖာက္ၾကံ႕ပင္ ေဗာဓိ၊ သက္ေတာ္ တသိန္း။
(၁၁) ပဒုမဘုရား-ဒုကၠရစရိယာ ရွစ္လ၊ ေၾကာင္လ်ာပင္ ေဗာဓိ၊ သက္ေတာ္ တသိန္း။
(၁၂) နာရဒဘုရား-ဒုကၠရစရိယာ ၇-ရက္၊ ေၾကာင္လ်ာပင္ ေဗာဓိ၊ သက္ေတာ္ ကိုးေသာင္း။
(၁၃) ပဒုမုတၱရဘုရား-ဒုကၠရစရိယာ ၇-ရက္၊ ထင္း႐ူးပင္ ေဗာဓိ၊ သက္ေတာ္ တသိန္း။
(၁၄) သုေမဓာဘုရား-ဒုကၠရစရိယာ ၁၅-ရက္၊ ထိန္ပင္ ေဗာဓိ၊ သက္ေတာ္ ကိုးေသာင္း။
(၁၅) သုဇာတဘုရား-ဒုကၠရစရိယာ ကိုးလ ၊ ၀ါးပင္ ေဗာဓိ၊ သက္ေတာ္ ကိုးေသာင္း။
(၁၆) ပီယဒႆီဘုရား-ဒုကၠရစရိယာ ေျခာက္လ၊ ေရခတက္ပင္ ေဗာဓိ၊ သက္ေတာ္ ကိုးေသာင္း။
(၁၇) အတၱဒႆီဘုရား-ဒုကၠရစရိယာ ရွစ္လ၊ စကားပင္ ေဗာဓိ၊ သက္ေတာ္ တသိန္း။
(၁၈) ဓမၼဒႆီဘုရား-ဒုကၠရစရိယာ ၇-ရက္၊ လိပ္ဆူးေရႊပင္ ေဗာဓိ၊ သက္ေတာ္ တသိန္း။
(၁၉) သိဒၶတၳဘုရား-ဒုကၠရစရိယာ ဆယ္လ၊ မဟာေလွကားပင္ ေဗာဓိ၊ သက္ေတာ္ တသိန္း။
(၂၀) တိႆဘုရား-ဒုကၠရစရိယာ ရွစ္လ၊ ပိေတာက္ပင္ ေဗာဓိ၊ သက္ေတာ္ တသိန္း။
(၂၁) ဖုႆဘုရား-ဒုကၠရစရိယာ ေျခာက္လ၊ သွ်ိသွ်ားပင္ ေဗာဓိ၊ သက္ေတာ္ ကိုးေသာင္း။
(၂၂) ၀ိပႆီဘုရား-ဒုကၠရစရိယာ ရွစ္လ၊ သခြတ္ပင္ ေဗာဓိ၊ သက္ေတာ္ ရွစ္ေသာင္း။
(၂၃) သိခီဘုရား-ဒုကၠရစရိယာ ရွစ္လ၊ သရက္ျဖဴပင္ ေဗာဓိ၊ သက္ေတာ္ ခုနစ္ေသာင္း။
(၂၄) ေ၀ႆဘူဘုရား-ဒုကၠရစရိယာ ေျခာက္လ၊ အင္ၾကင္းပင္ေဗာဓိ၊ သက္ေတာ္ ေျခာက္ေသာင္း။
(၂၅) ကကုသန္ဘုရား-ဒုကၠရစရိယာ ရွစ္လ၊ ကုကၠိဳပင္ ေဗာဓိ၊ သက္ေတာ္ ေလးေသာင္း။
(၂၆) ေကာဏဂံုဘုရား-ဒုကၠရစရိယာ ေျခာက္လ၊ ေရသဖန္းပင္ ေဗာဓိ၊ သက္ေတာ္ သံုးေသာင္း။
(၂၇) ကႆပဘုရား-ဒုကၠရစရိယာ ၇-ရက္၊ ပေညာင္ပင္ ေဗာဓိ၊ သက္ေတာ္ ႏွစ္ေသာင္း။
(၂၈) ေဂါတမျမတ္စြာဘုရား-ဒုကၠရစရိယာ ေျခာက္ႏွစ္ၾကာ၊ ေညာင္ေဗါဓိပင္ရင္း၌ ပြင့္ေတာ္မူသည္၊ သက္ေတာ္ ရွစ္ဆယ္ ေနေတာ္မူသည္။
ဓမၼမိတ္ေဟာင္း သူေတာ္ေကာင္းတို ့… အထက္ပါဘုရားတို ့ အသီးသီးပြင့္ေတာ္မူၾက၍ အသက္တမ္းေတာ္မ်ားအတိုင္း သတၱဝါတို ့ကို ေခၽြခၽြတ္ေဟာေၿပာ ပါသည္။ သတၱဝါအမ်ားပင္ သံသရာမွ လြတ္ေၿမာက္ၾကပါေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္တို ့တစ္စု ထိုအခ်ိန္က ဘယ္ေရာက္ေနပါသနည္း။ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ၿမတ္ႏွင့္ ပက္ပင္းေတြ ့ခ်င္ ေတြ ့ႏိုင္သည္၊ သို ့ေသာ္ ဘုရားမွန္းမသိ။ တရားရရန္ ပါရမီကား နတၳိ။ ကၽြန္ေတာ္တို ့ ထို အခ်ိန္က အလုပ္ေတြသိပ္ရွုပ္ေနသည္လား။ ဘုရားႏွင့္ ေဝးေသာ ၿမို့ရြာ မ်ားသို ့ ေရာက္ရွိေနၾကသည္လား။ တၿခားေသာ ဘာသာအယူဝါဒမ်ားကို သက္ဝင္ယံုၾကည္ေနသည္လား။ ယခုမူတရားရွိေနေသးသည္။ တရားလည္းရႏိုင္ေသာ ဝိမုတၱိကာလဟု ဆိုၾကသည္။ ဤကမၻာေၿမတြင္ သင္ၾကိုက္သည့္ေနရာ လက္ညိွုးထိုး သင္မေသဘူးေသးေသာ ေနရာမရွိဟု ဆိုသည္။
အိုေယာဂီ.. ဓမၼာႏုပႆနာတည္းဟူေသာ အၿမိုက္ေဆးကို ေသာက္သုံး၍ အၿမဲေသတတ္ေသာ ဤခႏၶာသံသရာကို စြန္ ့ပယ္ကုသ၍ အၿပီးတိုင္ၿငိမ္းေအးရာ ကို သြားၾကပါစို့။

နတ္မ်ားအေၾကာင္း တေစ့တေစာင္း။

နတ္ေတြက ဘယ့္နယ္ေၾကာင့္ ဦးၾကည္ေခါင္းစဥ္ေအာက္ လာေဖာ္ၿပရသနည္းဟု ေမးေသာ္၊ ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယယ္က supernatural ေခၚ သဘာဝလြန္မ်ားကို စိတ္ဝင္စားလြန္း၍ ေရာက္တတ္ရာရာ စိတ္ဝင္းစားမိပါေၾကာင္း။ ဆရာၾကီး၏ တရားမ်ား အားမထုတ္္မိစဥ္က ေတြ ့ၾကဳံ ရသည္ မ်ားကို ေရးသားမိပါေၾကာင္း။

ကြၽန္ေတာ္ နတ္ေတြကို သိတတ္စအရြယ္က စၿပီး စိတ္၀င္စားတာပါ။ အဲ့အခ်ိန္က မန္းတေလးၿမိဳ႕မွာရွိတဲ့ ရပ္ကြက္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ မၾကာခဏဆုိသလုိ နတ္ကနားပြဲေတြ ေပးတတ္ၾကပါတယ္။ နတ္ဆုိင္းသံၾကားပီဆုိရင္ ေရွးထံုးနဲ႔ရုိးရာစြဲႀကီးလွတဲ့ အေဒၚျဖစ္သူက ကြၽန္ေတာ့္လက္ကုိ ဆြဲၿပီး အသံၾကားရာဆီကုိ ဆြဲေခၚသြားတတ္တယ္။ အဲ့တုန္းကေတာ့ ဘာမွန္းမသိ။ နတ္ကနားၾကည့္ရတာကုိ ေၾကာက္လဲေၾကာက္တယ္။ အင္မတန္လဲ ၾကည့္ခ်င္တယ္။ ေဘးနားက ရပ္ၾကည့္ေနတဲ့ မိန္းမႀကီးတစ္ေယာက္ နတ္ကနားၾကည့္ေနရင္း နတ္၀င္ပူးသြားတာျမင္ေတာ့ တအံ့တၾသေပါ့။ အဲ့အခ်ိန္တုန္းကေတာ့ ပူးတဲ့နတ္က ဘာနတ္မွန္းမသိ။ မိန္းမနဲ႔တူတဲ့ လူႀကီးေတြ၊ မိန္းမႀကီးေတြက သူ႔ကုိ ေခါင္းေပါင္းေတြေပါင္းေပးၾက... ရင္ဘက္ကုိ ပ၀ါႀကီးေတြ စည္းေပးၾက လုပ္ေနၾကတာကုိ ျမင္ရတယ္။ ၾကည့္ေနရင္း ကုိယ့္ကုိလဲ ဘယ္အခ်ိန္ နတ္၀င္ပူးမလဲဆုိတာ ေတြးမိရင္း သြားၾကည့္ရမွာကုိ ေၾကာက္လာေတာ့တာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ နတ္ဆုိင္းသံၾကားလုိ႔ အေဒၚျဖစ္သူ က သြားၾကည့္ဖုိ႔ေခၚရင္ ဘယ္ေတာ့မွ မျငင္းခဲ့ပါဘူး။ နတ္ေတြက ၀င္ပူးပီဆုိရင္ မိန္းမေတြကုိ အမ်ားဆံုး၀င္ပူးၾကတယ္။ အေဒၚျဖစ္သူကုိ အိမ္အျပန္လမ္းမွာ နတ္၀င္ပူးတဲ့ အေၾကာင္းေတြ တတြတ္တြတ္ ေမးၾကည့္ျဖစ္တယ္။ မိန္းမေတြက ေယာက္်ားေတြထက္ လိပ္ျပာပုိငယ္လုိ႔ ပုိပီး အပူးခံရတာ… နတ္က ခ်စ္လုိ႔၀င္ပူးတာ… အရင္ဘ၀ေတြက နတ္ဆက္ရွိလုိ႔ ၀င္ပူးတာ အစရွိသျဖင့္ သူက ရွင္းျပတာေပါ့။ အိပ္ယာ၀င္အခ်ိန္တြင္လဲ ရုိးရာေတြအေၾကာင္း နတ္ေတြရဲ႕ နတ္မျဖစ္ခင္ လူ႔ဘ၀သမုိင္းေတြကုိ ပံုျပင္သဖြယ္ေျပာျပပါတယ္။ မင္းႀကီးမင္းေလးကုိ သနားမိတယ္။ အရက္တုိက္ ၾကက္တုိက္တဲ့ ကုိႀကီးေက်ာ္ကုိ ေၾကာက္မိတယ္။ စကားၾကမ္းၾကမ္း ေျပာတတ္တဲ့ အေမဂ်မ္းကုိ သေဘာက်မိတယ္။ အိမ္တြင္းအုန္းထားရာ ေနရာမွာ ပန္းပဲေမာင္တင့္တယ္မ်ားရွိမလားလုိ႔ ေခ်ာင္းေခ်ာင္းၾကည့္တတ္တယ္။ ငယ္ဘ၀ကေပါ့။

လူပ်ဳိေပါက္အရြယ္ေရာက္ေတာ့လဲ နတ္ေတြႏွင့္ ထပ္ေတြ႔ရျပန္တယ္။ သႀကၤန္အခ်ိန္မွာေပါ့။ မန္းတေလးထံုးစံအတုိင္း သႀကၤန္အႀကိဳေန႔ေရာက္ပီဆုိ မဟာမုနိရုပ္ရွင္ေတာ္ျမတ္နဲ႔ မန္းတေလးေတာင္မွာ ရွိတဲ့ မန္းတေလးဘုိးဘုိးႀကီးကုိ အုန္းပြဲငွက္ေပ်ာပြဲနဲ႔ ကားျပသြားရတယ္။ ဦးတုိက္ရတယ္။ ေဘးကင္းေအာင္ ျပသနာမျဖစ္ေအာင္၊ ကားမပ်က္ေအာင္ စသျဖင့္ေပါ့ ဆုေတာင္းၾကတယ္။ ဦးမတုိက္တဲ့ အဖြဲ႕ေတြဆုိ တစ္ခုခုျဖစ္တတ္တယ္ဆုိတဲ့ အယူလဲရွိတယ္။ မဟာမုနိဘုရားႀကီးကုိ ဦးတုိက္တာေတာ့ ဟုတ္ပါပီ။ မန္းတေလးဘုိးဘုိးႀကီးကုိ ဘာလုိ႔ သြားပီးဦးတုိက္တာလဲလုိ႔ ကုိယ္နဲ႔အတူပါတဲ့ ေနာင္ေတာ္ႀကီးေတြကို ေမးေတာ့လဲ ေရေရရာရာမသိဘူး။ ဒါနဲ႔ပဲ ႏွစ္တုိင္း မန္းတေလးဘုိးဘုိးႀကီးကုိ ဦးတုိက္ျဖစ္တယ္။ ဘာပဲေျပာေျပာ ဟုတ္သည္ရွိ မဟုတ္သည္ရွိ ကုိယ့္ဘက္က မမွားဘူးေပါ့ေလ။ ေနာက္ပီး ကုိယ့္အိမ္မွာ စက္ဘီး၀ယ္တာျဖစ္ျဖစ္ ဆုိင္ကယ္၀ယ္တာျဖစ္ျဖစ္ ကား၀ယ္တာျဖစ္ျဖစ္… ယုတ္စြအဆံုး တီဗီ ဒီဗီဒီစက္၀ယ္တာကအစ မန္းတေလးဘုိးဘုိးႀကီးမွာ သြားျပရတာ အစဥ္အလာျဖစ္သြားပါပီ။ ဘယ္သူက စလုိက္မွန္းေတာ့ မသိဘူးေပါ့ေလ။
ေနာက္ေတာ့ ေတာင္ၿပံဳးပြဲကုိ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ သြားျဖစ္တယ္။ လူငယ္ေတြဆုိေတာ့ မေရာက္ဖူးတဲ့ေနရာမုိ႔ သြားခ်င္ၾကတာေပါ့။ သြားၾကပီဆုိေတာ့လဲ အေသာက္အစားေလးနဲ႔ေပါ့ေလ။ စေရာက္ေရာက္ခ်င္းတုန္းက ေတာ္ေတာ္ကုိ အံ့ၾသသြားရတယ္။ ကနားတဲေတြကလဲ အမ်ားႀကီး။ နန္းႀကီးထဲမွာလဲ လူေတြက အမ်ားႀကီးနဲ႔ ျမင္ျမင္သမွ်က အသစ္ေတြျဖစ္ေနတယ္။ ေတာင္ၿပံဳးဆုေတာင္းျပည့္ဘုရားထဲေရာက္ေတာ့ အုတ္ႏွစ္ခ်ပ္လပ္ေနတာေတြ႔ေတာ့ ငယ္ငယ္က အေဒၚေျပာဖူးတဲ့ ေရႊဖ်င္းႀကီး၊ ေရႊဖ်င္းငယ္အေၾကာင္းကုိ သြားပီးသတိရမိတယ္။

စီးပြားေရးလုိင္းထဲ ေရာက္လာျပန္ေတာ့လဲ နတ္နဲ႔က မကင္းျပန္ပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔အဖြဲ႕ဟုိတယ္ေတြမွာ ဘာပြဲညာပဲြေတြလုပ္ရင္ ဘာမွန္းမသိ နတ္ကေတာ္ေခၚပီး ပြဲေတြထုိးရတာပါပဲ။ ကုိယ္နားလည္လုိ႔ေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့။ ပြဲျမတ္ေအာင္။ လူမ်ားမ်ားလာပီး လက္မွတ္မ်ားမ်ားေရာင္းရေအာင္ မုိးမရြာေအာင္။ အႏၲရာယ္ကင္းေအာင္ေပါ့။ လူငယ္ေတြမွာလဲ လူငယ္ေတြ အေလွ်ာက္နဲ႔ နတ္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ရသလုိ လူႀကီးေတြကလဲ ပတ္သက္ေနရတာပါပဲ။ ဒါနဲ႔ နတ္ေတြအေၾကာင္းကုိ စာေတြထဲမွာ ရွာဖတ္မိေတာ့တယ္။

အဲ့လုိ နတ္ကုိးကြယ္မႈေတြကို ပုဂံေခတ္ကေန ယေန႔မ်က္ေမွာက္ေခတ္ထိ ယံုၾကည္ ပသ ကုိးကြယ္ၾကတဲ့သူေတြ အမ်ားအျပားရွိေနဆဲပါ။ နတ္ေတြမွာလဲ အတြင္း(၃၇)မင္း၊ အျပင္ (၃၇) မင္းဆုိပီး အၾကမ္းမ်ဥ္း ခြဲျခားထားပါတယ္္။ ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ားၾကားမွာေတာ့ အျပင္(၃၇)မင္းစာရင္း၀င္နတ္မ်ားက ပုိပီး လူသိမ်ားထင္ရွားၿပီး ကုိးကြယ္မႈမွာလဲ မ်ားျပားလွပါတယ္္။ အျခား လူသိမ်ားတဲ့ နတ္ေတြလဲ ရွိပါေသးတယ္။ အဲ့ဒီနတ္ေတြကေတာ့ အတြင္း(၃၇)မင္းစာရင္းမွာလဲ မပါ၊ အျပင္ (၃၇)မင္း စာရင္းမွာလဲ မပါတဲ့ နတ္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲ့လုိ ထင္ရွားတဲ့ နတ္ေတြဟာ ပုဂံေခတ္၊ ပင္းယေခတ္၊ အင္း၀ေခတ္၊ ေတာင္ငူေခတ္ ေတြက ေပၚထြက္လာတဲ့ နတ္ေတြ ျဖစ္ၾကၿပီး ေတာင္ငူေခတ္ေနာက္ပုိင္းမွာေတာ့ နတ္အသစ္ေတြ ေပၚထြက္လာျခင္းမရွိေတာ့ပါဘူး။ အတြင္း (၃၇)မင္းနတ္ေတြဟာ လူသိမ်ားေက်ာ္ၾကားျခင္း မရွိတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ပူေဇာ္ပသမႈေတြကုိ က်ယ္ျပန္႔စြာ မေတြ႔ရပါဘူး။ အတြင္း (၃၇)မင္းနတ္မ်ားစာရင္းကုိ တင္ျပရရင္…
၁။ ဣႏၵနတ္
၂။ ေသာမနတ္
၃။ ၀႐ုဏနတ္
၄။ ဘာရဒြါဇနတ္
၅။ ပဇာပတိနတ္
၆။ စႏၵနတ္
၇။ ကာမေသ႒နတ္
၈။ ကိႏၷဳဃ႑ဳနတ္
၉။ နိဃ႑ဳနတ္
၁၀။ ပနာဒယကၡေသနာပတိနတ္
၁၁။ ၾသပမညယကၡေသနာပတိနတ္
၁၂။ ေဒ၀သုတယကၡေသနာပတိနတ္
၁၃။ စိတၱေသနယကၡေသနာပတိနတ္
၁၄။ နေဠာရာဇယကၡေသနာပတိနတ္
၁၅။ ဇေနသဘယကၡေသနာပတိနတ္
၁၆။ သာတာဂိရိယကၡေသနာပတိနတ္
၁၇။ ေဟမ၀တယကၡေသနာပတိနတ္
၁၈။ ပုဏၰယကၡေသနာပတိနတ္
၁၉။ ကရတိယယကၡေသနာပတိနတ္
၂၀။ သီ၀ကယကၡေသနာပတိနတ္
၂၁။ ပုစလိႏၵယကၡေသနာပတိနတ္
၂၂။ ေ၀သာမိတၱယကၡေသနာပတိနတ္
၂၃။ ယုဂႏၶရယကၡေသနာပတိနတ္
၂၄။ ေဂါပါလယကၡေသနာပတိနတ္
၂၅။ သုပၸေရာဓယကၡေသနာပတိနတ္
၂၆။ ဟိရိယကၡေသနာပတိနတ္
၂၇။ ေနတၱိယကၡေသနာပတိနတ္
၂၈။ မႏၵိယယကၡေသနာပတိနတ္
၂၉။ ပဥၥလစ႑ယကၡေသနာပတိနတ္
၃၀။ အာဠာ၀ကယကၡေသနာပတိနတ္
၃၁။ ပဇၨဳႏၷယကၡေသနာပတိနတ္
၃၂။ သုမနယကၡေသနာပတိနတ္
၃၃။ သုမုဒယကၡေသနာပတိနတ္
၃၄။ ဒ၀ိမုခယကၡေသနာပတိနတ္
၃၅။ မဏိယကၡေသနာပတိနတ္
၃၆။ မာဏိဓရယကၡေသနာပတိနတ္
၃၇။ ေသရိသကယကၡေသနာပတိနတ္။
တုိ႔ျဖစ္ၾကပါတယ္။
အျပင္ (၃၇) မင္းနတ္ေတြကေတာ့
၁။ သိၾကားမင္း (သကၠမင္း)
၂။ မဟာဂီရိနတ္ (ေမာင္တင့္တယ္)
၃။ ႏွမေတာ္ မျမတ္လွ (ေမာင္တင့္တယ္၏ ႏွွမေတာ္)(မိဖုရား ေစာမယ္ယာ)
၄။ ေရႊနေဘနတ္ (မင္းတုန္းၿမိဳ႕သူ ၊ ေမာင္တင့္တယ္၏ဇနီး)(နဂါးမယ္ေတာ္)
၅။ သံုးပန္လွနတ္ (ေမာင္တင့္တယ္၏ ႏွမ၊(ဥကၠလာပ မိဖုရား) မႏွဲေလး၏ မိခင္)
၆။ ေရႊနွဲမိ (ေခၚ) မႏွဲေလး (သံုးပန္လွနတ္၏ သမီး)
၇။ ေတာင္မၾကီး ရွင္ညိဳ (ေရႊနေဘ၏ သား)
၈။ ေျမာက္မင္း ရွင္ျဖဴ (ေရႊနေဘ၏ သား)
၉။ ထီးျဖဴေဆာင္းနတ္ (အေနာ္ရထာ၏ ခမည္းေတာ္ ကြမ္းေဆာ္မင္း )ကြမ္းေဆာ္ေၾကာင္ျဖဴ
၁၀။ ထီးျဖဴေဆာင္း မယ္ေတာ္နတ္ (ကြမ္းေဆာ္မင္း၏ မယ္ေတာ္)
၁၁။ ပရိမၼရွင္မင္းေခါင္ (ကြမ္းေဆာ္မင္း၏ သား)
၁၂။ ေရႊဖ်င္းႀကီး (ေတာင္ျပံဳးမင္းႀကီး)(ပတိတ္ခရား၏သား) ဗ်တၱ၏သား
၁၃။ ေရႊဖ်င္းငယ္ (ေတာင္ျပံဳးမင္းေလး)(ပတိတ္ခရား၏သား) ဗ်တၱ၏သား
၁၄။ မႏၲေလး ဘိုးေတာ္ (ေရႊဖ်င္းညီေနာင္ကို ျပဳစု ေမြးျမဴခဲ့သူ)
၁၅။ ရွင္ကြ (မႏၱေလး ဘိုးေတာ္၏ ႏွမ)
၁၆။ ေညာင္ခ်င္းအို ( သထံုမႏူဟာမင္း၏ အႏြယ္ )(ေျခတိုလက္တို ေညာင္ခ်င္းအိုနတ္)
၁၇။ မင္းစည္သူ အေလာင္းစည္သူ (၄၇၃-၅၂၉)
၁၈။ မင္းသား-ဒန္းေမာင္ရွင္ (အေလာင္းစည္သူမင္း၏ သားေတာ္၊ ဒန္းစီးယင္း ျပဳတ္က်၍ ေသသည္။)
၁၉။ ေက်ာ္စြာနတ္ (ေတာင္ေျခရင္း၀ါခင္းေစာင့္သည့္ ေအာင္ေက်ာ္(ေခၚ) မိုးေခၚေက်ာ္စြာနတ္)
၂၀။ ေအာင္စြာမႀကီး ( ပုဂံ နရပတိမင္း၏ အမတ္ ငေအာင္စြာ )
၂၁။ ေရႊစစ္သင္နတ္ ( ပုဂံ ေစာမြန္နစ္မင္း၏ သား)
၂၂။ မယ္ေတာ္ ေရႊစကား (ပုဂံ ေစာမြန္နစ္မင္း၏ မိဘုရား)
၂၃။ ငါးစီးရွင္ (ပင္းယသီဟသူ၏ သား ) ငါးစီးရွင္ေက်ာ္စြာ
၂၄။ မင္းတရားနတ္ ( အင္း၀မင္းေခါင္၏ ေနာင္ေတာ္ တရဖ်ားမင္း)
၂၅။ ေမာင္ပိုးတူ (ကုန္ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္ေရးအတြက္နတ္)
၂၆။ အေနာက္မိဖုရား ( အင္း၀ မင္းေခါင္၏ အေနာက္ေဆာင္မိဘုရား)
၂၇။ ေအာင္ပင္လယ္ ဆင္ျဖဴရွင္နတ္ ( သီဟသူမင္း)
၂၈။ ရွင္ကုန္း (ေအာင္ပင္လယ္ ဆင္ျဖဴရွင္နတ္ ၏ ကိုယ္လုပ္ေတာ္)
၂၉။ ေရႊေနာ္ရထာ ( အင္း၀ ဒုတိယမင္းေခါင္၏ ေျမး)
၃၀။ မင္းရဲေအာင္တင္ (သာလြန္မင္း)
၃၁။ ေမာင္မင္းျဖဴ ( အင္း၀ေခတ္မွ ဘုရင္႔သားေတာ္ )
၃၂။ ရွင္ေတာ္နတ္
၃၃။ တပင္ေရႊထီးနတ္
၃၄။ ေျမာက္ဘက္ရွင္မ ( တပင္ေရႊထီး၏ အထိန္းေတာ္)
၃၅။ ေတာင္ငူရွင္မင္းေခါင္ ( ေျမာက္ဘက္ရွင္မ ႏွင္႔ မင္းရဲသိခၤသူ တို႔၏သား)
၃၆။ သံေတာ္ခံ
၃၇။ ယြန္းဘုရင္ ( ဇင္းမယ္ဘုရင္ ျဗသံ) တုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။

အျပင္(၃၇)မင္းနတ္ေတြရဲ႕ ပူေဇာ္ပသမႈေတြကုိ ယေန႔ထိေအာင္ ႐ုိးရာပြဲေတာ္ေတြအျဖစ္ တည္ရွိေနတာေၾကာင့္ လူသိမ်ားလွပါတယ္။

အတြင္းအျပင္ စာရင္းမွာ မပါ၀င္ပဲ လူသိမ်ားတဲ့ အျခားနတ္ေတြကေတာ့…
၁။ ပုန္းမၾကည္ရွင္မ၊
၂၊ ပုပၸါးမယ္ေတာ္၊
၃။ ေတာင္ေတာ္သခင္မ၊
၄။ ကိုယ္ရင္ေမာင္နတ္၊
၅။ ယမၼားျမင္းျဖဴရွင္၊
၆။ ကႏၷီျမင္းျဖဴရွင္၊
၇။ ေရႊျပည့္ ျမင္းျဖဴရွင္၊
၈။ ကိုးၿမိဳ႕ရွင္၊
၉။ ပုလဲယဥ္(အေမပုလဲ)၊
၁၀။ ခြန္ခ်ဳိနတ္၊
၁၁။ ခြန္သာနတ္၊
၁၂။ အေရွ႕မယ္ေတာ္၊
၁၃။ အေနာက္မယ္ေတာ္ (အေမေရယဥ္)၊
၁၄။ အေမဂ်မ္း၊
၁၅။ ေျပလယ္ျပင္ေမာင္ေတာ္၊
၁၆။ ေျပလယ္ျပင္ႏွမေတာ္၊
၁၇။ နံက႐ိုင္းမယ္ေတာ္၊
၁၈။ ေအာင္ႏိုင္နတ္၊
၁၉။ ေရငံပိုင္ဦးရွင္ႀကီး၊
၂၀။ ကြင္းပိုင္အဘိုး၊
၂၁။ ပခန္းဦးမင္းေက်ာ္၊
၂၂။ ကိုးသိန္းရွင္၊
၂၃။ ဗိႆႏိုးနတ္၊
၂၄။ ဖ်ာလိပ္နတ္(ရွင္မေအာင္ျဖဴနတ္)၊
၂၅။ မိုးေခါင္ေက်ာ္စြာနတ္ တုိ႔ ျဖစ္ၾကပါတယ္။

ဒါေတြက ကြၽန္ေတာ္ ဖတ္မိသေလာက္ေတြ႔ရတဲ့ နတ္ေတြပါပဲ။

reference:
kyaw kyaw(26

ကၽြန္ေတာ္လူဝတ္ေၾကာင္။

တစ္ခ်ဴိ ့ေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ား၊ ကၽြန္ေတာ္ကို တရားေဟာဖို ့ေၿပာသည္။ အပ်င္းေၿပနားေထာင္ခ်င္သည္ လား၊ ကၽြန္ေတာ္ဘာသိသလဲ သိခ်င္သည္လား မေၿပာတတ္။ ေသခ်ာသည္က ကၽြန္ေတာ္ တရားသမားမဟုတ္၊ သူေတာ္ေကာင္းၾကီးမဟုတ္။ တရားရရန္ ၾကိဳးစားေနသူသာ ၿဖစ္သည္။ သို ့ဆိုလွ်င္အဘယ္ေၾကာင့္ ဘုန္းၾကီးမဝတ္သနည္း။ သူငယ္ခ်င္း မ်ားစြာ ေမးၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္ၿပန္ေမးပါသည္၊ ဘုန္းၾကီးမဝတ္ဘဲ တရားအားထုတ္လို ့ မရဘူးလား။ တရားမရႏိုင္ ဘူးလား။ သူ႐ိုေသခ်ာ မသိ။ ကၽြန္ေတာ္ ေသခ်ာသိသည္ဟု မဆိုလို။ ဆရာၾကီးဦးၾကည္၊ အနာဂါမ္ဆရာသက္၊ ဆရာၾကီးဦးဘခင္၊ဦးဂိုအင္ကာ၊ဦး​ခင္ေမာင္ရီ တို ့က အေကာင္းဆုံး သာဓက လူဝတ္ တရားသမားၾကီးမ်ားၿဖစ္ၾကသည္။ အမ်ားဆုံးအေမးခံရေသာ ေမးခြန္းၿဖစ္ေသာ "ဘာလို ့တရားအားထုတ္တာလည္း" ကို " ဘာၿဖစ္လို ့၊ တရားအားမထုတ္ ခ်င္ရတာလဲ၊ အဆုံးစြန္ေသာ သံသရာ ဆင္းရဲကို မၿပတ္တမ္း မွားယြင္းစြာ ေငးေမာ သိမ္းပိုက္ထားခ်င္ တာလား၊ သူငယ္ခ်င္းတို ့"။ဟု ၿပန္လည္ေမးခြန္းထုတ္၍ ေၿဖခ်င္ပါသည္။

ဗုဒၶ၏အၿမင္အားၿဖင္႔ကြ်တ္ထိုက္ေသာ (ဝါ) ကိေလသာၿမဴနည္းပါး၍ အသိဥာဏ္ရင္႔က်က္ေသာ သူမ်ားတြင္ လူပုဂၢိဳလ္မ်ားလည္း ပါဝင္ေၾကာင္း ယံုမွားစရာမရွိေခ်။ တစ္နည္းဆိုေသာ္ ဗုဒၶ၏ အရိယာက်င္႔စဥ္၌ အဝတ္တန္ဆာ အသြင္အၿပင္ႏွင္႔အမည္ေဝါဟာရတို႔မွာ အေရးမပါလွဘဲ သီလ၊ ပညာ၊ ဝီရိယ စသည္ တို.သာလွ်င္ ပဓာနၿဖစ္၏။ " လူၿဖစ္ေစ၊ ရဟန္းၿဖစ္ေစ ေကာင္းၿမတ္ေသာအက်င္႔ရွိမွသာ ငါဘုရားခ်ီးမႊမ္း၏။ အဂၤုတၱရနိကာယ္၊ ဒုကနိပါတ္- မိစၦာပဋိပတၱိသုတ္)။ ရဟန္းဘဝႏွင္႔လူ႔ဘဝတြင္ မည္သည္႔ဘဝက ပိုမိုေကာင္းမြန္ပါသနည္းဟု ၿဗဟၼဏတစ္ဦးက ေမးေသာ အခါ ဗုဒၶက တစ္ဖက္သတ္ ေလွနံဓားထစ္ မိမိမေၿပာလိုေၾကာင္း၊ လူပင္ၿဖစ္ေစ ကုသိုလ္တရား ပြားမ်ားအားထုတ္ပါက ဘဝၿမင္႔ၿမတ္ေၾကာင္း မိန္႕ၾကား၏။ (မဇၩိမ နိကာယ္၊ သုဘသုတ္)

သမဏ၊ ၿဗဟၼဏ၊ ဘိကၡဳစသည္တို႔မွာ စင္စစ္ ေဝါဟာရ ပညတ္မ်ားသာၿဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းလင္းၿပတ္သားေသာ မိန္႔ၾကားခ်က္မွာ ဓမၼပဒ ပါဠိေတာ္တစ္ပုဒ္ၿဖစ္၏။ " အၾကင္သူသည္ ကိေလသာၿငိမ္း၏။ ဣေၿႏၵကို ဆံုးမၿပီးၿဖစ္၏။ မဂ္ေလးပါးၿဖင္႔ၿမဲ၏။ အလံုးစံုေသာ သတၱဝါတို႔၌ လက္နက္ပယ္ခ်ထားၿပီးၿဖစ္၍ ေမတၱာၿဖင္႔အညီအမ်ွက်င္႔၏။ ထိုသူသည္ အဝတ္တန္ဆာ ဆင္ေစကာမူ မေကာင္းမႈမွ အပ ၿပဳသူ ၿဗာဟၼဏမည္၏။ ကိေလသာ ၿငိမ္းသူ သမဏမည္၏။ ကိေလသာ ဖ်က္ဆီးၿပီးသူ ဘိကၡဳမည္၏" (ဓမၼပဒ၊ဂါထာ ၁၄၂) ။ ဤပါဠိေတာ္ကို ကိုးကားလ်က္ ဥတၱရာပါထက မည္ေသာ ေရွးဗုဒၶဝါဒီ ဂိုဏ္းက လူပုဂၢိဳလ္အၿဖစ္ၿဖင္႔နိဗၺာန္ရရွိႏုိင္သည္ဟု ယူဆေၾကာင္း ကထာဝတၳဳအဌကထာ၌ ၿပဆိုထား၏။

အၿမဲေဖာက္ၿပန္ေနေသာကၽြန္ေတာ္။

သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ကၽြန္ေတာ္ကိုသူတို ့ႏွင့္အတူ ယမကာမွီဝဲရန္ေခၚပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ လူမွူေရးနားမလည္စြာ ၿငင္းလိုက္မိသည္။ သူကထပ္ေၿပာေသးသည္ " မေသာက္မစားရင္ ေဖာက္ၿပားတတ္တယ္ေနာ္တဲ့" ။ နေဘးနားတြင္ ဇနီးသည္ကလဲ ႐ွိေနသည္။ ဟုတ္ပါရဲ့ သူေၿပာမွ ကိုယ့္ကို ကိုယ္သတိထား မိသည္။ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ေမ့ေလ်ာ့ေနေသာ ထိုသည့္ ေဖာက္ၿပန္မွု။ တစ္ေယာက္ထဲ ရွိလည္း ကၽြန္ေတာ္ေဖာက္ၿပန္ေနသည္။ ႏွစ္ေယာက္ အတူတကြ ႐ွိလည္း ကၽြန္ေတာ္ေဖာက္ၿပန္ေနသည္။ လူမ်ဴိးစုံ ေတြၾကားလည္း ကၽြန္ေတာ္က မရပ္မနား တရစပ္ ေဖာက္ၿပန္ေနသည္။ ေရာ ခက္ကၿပီ။ မေသာက္ေသာ္လည္း ေဖာက္ၿပန္ေန၏။ တနည္း ေဖာက္ၿပန္ေၿပာင္းလဲေန၏။ ဘာေတြေဖာက္ၿပန္ေနတာလည္း။ အေၾကာင္းတရား ၄ ပါး ေထာက္ပံ့မွုေၾကာင့္ ရရွိထားေသာ ဓါတ္ၾကီး ၄ပါး ရုပ္နာမ္တရား (သို ့) ခႏၶာ ၅ပါးတည္း ဟူေသာ ဤကိုယ္ေကာင္သည္ ဥပဒ္၊႒ီ၊ဘင္ ဟူေသာ ခဏငယ္ မ်ားစြာအတြင္း တရစပ္ ၿဖစ္လွ်က္ ပ်က္ရၿပန္ၿခင္း ကို ေဖာက္ၿပန္သည္ဟု ဘုရားေဟာ ရိွပါသည္။ ထိုသည့္ ေဖာက္ၿပန္မွုတို ့ကို ေခါင္းစဥ္ မတပ္ပါဘဲ သဘာဝတရားကို သဘာဝ အတိုင္း သိေနၿခင္းသည္ ပရမတ္တရားကို တိုက္ရိုက္သိေနၿခင္းၿဖစ္သည္။ သို ့ဆိုလွ်င္ သမာဓိ႒ိ ဟူေသာ အမွန္ကိုၿမင္ေသာသူ တစ္ေယာက္ၿဖစ္လာေလသည္။ ေဟာ ..သို ့ဆိုလွ်င္ ထိုသည့္ ေဖာက္ၿပန္မွုဆိုသည့္ တရားသည္ အလြန္ အဖိုးတန္ပါလား။ သူငယ္ခ်င္းကိုပင္ ေက်းဇူးတင္ရၿပန္သည္။ သူငယ္ခ်င္း ေသာက္စားေနေသာ္လည္း ေဖာက္ၿပား ေနတယ္ သူငယ္ခ်င္း။

ကၽြႏု္ပ္ႏွင့္ဘၾကီးဘုန္းၾကီး(၃)

ဆရာၾကီးဦးၾကည္၏ တရားမ်ားႏွင့္ ေအာင္ပီဗ်တို ့ မေတြ့ခင္က ဘၾကီးဘုန္းၾကီးစြမ္းသမွ် ကို အားကိုးတၾကီး ခိုလႈံခဲ့ရပါသည္။ စာေရးသူမွ သမထလုပ္ငန္းမ်ားမွ ဝိပႆနာကို သေဘာေပါက္လာပုံ ကို ၿပန္လည္တင္ၿပလို၍ ဆရာၾကီးဦးၾကည္ေခါင္းစဥ္ ေအာက္တြင္ ဘၾကီးဘုန္းၾကီးအေၾကာင္းမ်ားကို ထည့္သြင္းမိပါေၾကာင္း။

(၁)မွအဆက္...........................................................................................................
ထိုအခါ ဘဘုန္းသည္ ထိုင္ေနရာမွထကာ စိတ္ဆိုးဟန္ၿဖင့္ "ေဟာဒီလို ေဟာဒီလို ဒီေၿခေထာက္ နဲ ့ကိုလမ္းေလွ်က္လာတာကြ" ဟုဆိုကာ သုံးေလးလွမ္းေလာက္လွမ္းၿပပါသည္။ ၿပီးေသာအခါ ကုလားထိုင္တြင္ၿပန္ထိုင္၍ ဘာစကားမွ်မဆိုေတာ့ပါ။ ေအာင္ပီဗ်သည္လည္း မည္သည့္စကားမွ် မဆိုသာေတာဘဲ ဆိတ္ဆိတ္ေနလိုက္ေတာ့၏။ အနီးတြင္ မေယာင္မလည္ႏွင့္ ႐ွိေနေသာ ဦးပဇၨင္းၾကီး ဦးေက်ာ္ဝင္းက အသာလက္တို ့ကာ မ်က္ရိပ္ၿပကာ သူ ့ေနာက္လိုက္ခဲ့ဖို ့ေခၚပါသည္။ "မင္း၊ ေစတလုံးပိုင္ ဆရာေတာ္ဆိုတာ ၾကားဖူးသလား။ အဲဒါ ဘုန္းၾကီးရဲ ့ လက္ရင္းဆရာဘဲ။" ဟုဆိုကာ စကားစလာပါသည္။ ထိုသည့္ ဦးဇင္းၾကီးသည္ ေတာထြက္ဘုန္းၾကီးတစ္ပါးၿဖစ္သည္။ ဘြဲ ့အမည္မွာ ဦးေဃာသိတ ၿဖစ္ေသာ္လည္း လူဝတ္စဥ္က အမည္အတိုင္း အမ်ားကဆက္လက္ ေခၚဆိုၾကသည္။
အကၽြႏု္ပ္လည္းသိလိုေဇာၿဖင့္ေအာက္ပါ အတိုင္းဆက္လက္ေမးေလွ်ာက္လိုက္၏
ပီ။ ။တခါမွမၾကားဖူးဘူး။ ဘာၿဖစ္လို ့လည္းဦးဇင္းၾကီး။
ဇင္း။ ။သူ႐ို ့ဝိဇၨာဓရက်င့္စဥ္ မွာ သမားစဥ္ဆိုတာ ႐ိွသကြဲ ့။ လက္ဦးဆရာအေၾကာင္းကို မေၿပာရေသးဘဲ(ဦးမတိုက္ရေသးဘဲ) ဒုတိယ၊တတိယဆရာေတြအေၾကာင္းကို စမေၿပာဘူး။ ေနာင္ကို ဘာပဲသိခ်င္ သိခ်င္၊ လိမ္လိမ္မာမာ နဲ ့ေမးေလွ်ာက္တတ္ဖို ့အေရးၾကီးတယ္။
ပီ။ ။ တင္ပါ့။
ဇင္း။ ။ မင္းသိပ္သိခ်င္ရင္၊ ငါသိမွီသေလာက္ေၿပာၿပမယ္။ဒီလို...
ပီ။ ။ တင္ပါ့။
ဇင္း။ ။ ႐ွင္ေစတလုံးဆရာဟာ ပ႒ာန္းေစတီ ပုတီးႏွင့္ ေစတီ ၉သန္းတိတိ ပြားမ်ားအၿပီးထြက္ရပ္လည္းသို ့ၾကြၿမန္းခါနီးေပါ့။
ပီ။ ။ အဲဒါ ဘယ္ေဒသမွာလည္း ဦးဇင္း။
ဇင္း။ ။မဟာၿမိဳင္အၿပင္ေတာမွာကြ။
ပီ။ ။ ဟာ၊တပည့္ေတာ္ နားမ႐ွင္းဘူး၊ ႐ွင္းၿပပါဦး။

ဓမၼစၾကၤာတရားေတာ္။

ဓမၼစၾကာ ပါဠိေတာ္ ျမန္မာျပန္
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဗာရာဏသီျပည္ ဣသိပတန မိဂါ၀ုန္ေတာ၌ ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ တရားေတာ္-

ဓမၼစကၠပၸဝတၱန (ေခၚ) ဓမၼစၾကာသုတ္ပါဠိေတာ္
( ဆ႒သံဂါယနာမူ )


( ဓမၼစၾကာအမႊန္း )


(က) ဘိကၡဴနံ ပဥၥဝဂၢီနံ၊ ဣသိပတန နာမေက။
မိဂဒါေယ ဓမၼဝရံ၊ ယံ တံ နိဗၺာနပါပကံ။
(ခ) သဟမၸတိ နာမေကန၊ မဟာျဗေဟၼန ယာစိေတာ။
စတုသစၥံ ပကာေသေႏၲာ၊ ေလာကနာေထာ အေဒသယိ။
(ဂ) နႏၵိတံ သဗၺေဒေဝဟိ၊ သဗၺသမၸတၱိသာဓကံ။
သဗၺေလာကဟိတတၴာယ၊ ဓမၼစကၠံ ဘဏာမ ေဟ။

( နိဒါန္း )

ဧဝံ ေမ သုတံ- ဧကံ သမယံ ဘဂဝါ ဗာရာဏသိယံ ဝိဟရတိ ဣသိပတေန မိဂဒါေယ။ တၾတ ေခါ ဘဂဝါ ပဥၥဝဂၢိေယ ဘိကၡဴ အာမေႏၲသိ။

( မမွီဝဲသင့္ေသာ အဖို႔အစြန္း ၂-ပါး )

ေဒြ ေမ ဘိကၡေဝ အႏၲာ ပဗၺဇိေတန န ေသဝိတဗၺာ။ ကတေမ ေဒြ၊ ေယာ စာယံ ကာေမသု ကာမသုခလႅိကာႏုေယာေဂါ ဟီေနာ ဂေမၼာ ေပါထုဇၨနိေကာ အနရိေယာ အနတၴသံဟိေတာ။ ေယာ စာယံ အတၱကိလမထာႏုေယာေဂါ ဒုေကၡာ အနရိေယာ အနတၴသံဟိေတာ။

( မဇၩိမ ပဋိပဒါႏွင့္ ယင္း၏အက်ဳိး )

ဧေတ ေခါ ဘိကၡေဝ ဥေဘာ အေႏၲ အႏုပဂမၼ မဇၩိမာ ပဋိပဒါ တထာဂေတန အဘိသမၺဳဒၶါ စကၡဳကရဏီ ဉာဏကရဏီ ဥပသမာယ အဘိညာယ သေမၺာဓာယ နိဗၺာနာယ သံဝတၱတိ။
ကတမာ စ သာ ဘိကၡေဝ မဇၩိမာ ပဋိပဒါ တထာဂေတန အဘိသမၺဳဒၶါ စကၡဳကရဏီ ဉာဏကရဏီ ဥပသမာယ အဘိညာယ သေမၺာဓာယ နိဗၺာနာယ သံဝတၱတိ၊
အယေမဝ အရိေယာ အ႒ဂႋေကာ မေဂၢါ။

ေသယ်ထိဒံ-
သမၼာဒိ႒ိ သမၼာသကၤေပၸါ သမၼာဝါစာ သမၼာကမၼေႏၲာ သမၼာအာဇီေဝါ သမၼာဝါယာေမာ သမၼာသတိ သမၼာသမာဓိ။ အယံ ေခါ သာ ဘိကၡေဝ မဇၩိမာ ပဋိပဒါ တထာဂေတန အဘိသမၺဳဒၶါ စကၡဳကရဏီ ဉာဏကရဏီ ဥပသမာယ အဘိညာယ သေမၺာဓာယ နိဗၺာနာယ သံဝတၱတိ။

( ဒုကၡသစၥာ )

ဣဒံ ေခါ ပန ဘိကၡေဝ ဒုကၡံ အရိယသစၥံ၊ ဇာတိပိ ဒုကၡာ၊ ဇရာပိ ဒုကၡာ၊ ဗ်ာဓိပိ ဒုေကၡာ၊ မရဏမၸိ ဒုကၡံ၊ အပၸိေယဟိ သမၸေယာေဂါ ဒုေကၡာ၊ ပိေယဟိ ဝိပၸေယာေဂါ ဒုေကၡာ၊ ယမၸိစၧံ န လဘတိ၊ တမၸိ ဒုကၡံ၊ သံခိေတၱန ပဥၥဳပါဒါနကၡႏၶာ ဒုကၡာ။

( သမုဒယသစၥာ )

ဣဒံ ေခါ ပန ဘိကၡေဝ ဒုကၡသမုဒယံ အရိယသစၥံ၊ ယာယံ တဏွာ ေပါေနာဗၻဝိကာ နႏၵီရာဂသဟဂတာ တၾတတၾတာဘိနႏၵိနီ။ ေသယ်ထိဒံ- ကာမတဏွာ ဘဝတဏွာ ဝိဘဝတဏွာ။

( နိေရာဓသစၥာ )

ဣဒံ ေခါ ပန ဘိကၡေဝ ဒုကၡနိေရာဓံ အရိယသစၥံ၊ ေယာ တႆာေယဝ တဏွာယ အေသသဝိရာဂနိေရာေဓာ စာေဂါ ပဋိနိႆေဂၢါ မုတၱိ အနာလေယာ။

( မဂၢသစၥာ )

ဣဒံ ေခါ ပန ဘိကၡေဝ ဒုကၡနိေရာဓဂါမိနီ ပဋိပဒါ အရိယသစၥံ၊ အယေမဝ အရိေယာ အ႒ဂႋေကာ မေဂၢါ။ ေသယ်ထိဒံ- သမၼာဒိ႒ိ သမၼာသကၤေပၸါ သမၼာဝါစာ သမၼာကမၼေႏၲာ သမၼာအာဇီေဝါ သမၼာဝါယာေမာ သမၼာသတိ သမၼာသမာဓိ။

( ဒုကၡသစၥာ၌ သစၥဉာဏ္ )

''ဣဒံ ဒုကၡံ အရိယသစၥ'' ႏၲိ ေမ ဘိကၡေဝ ပုေဗၺ အနႏုႆုေတသု ဓေမၼသု စကၡံဳ ဥဒပါဒိ၊ ဉာဏံ ဥဒပါဒိ၊ ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ဝိဇၨာ ဥဒပါဒိ၊ အာေလာေကာ ဥဒပါဒိ။

( ဒုကၡသစၥာ၌ ကိစၥဉာဏ္ )

''တံ ေခါ ပနိဒံ ဒုကၡံ အရိယသစၥံ ပရိေညယ်''ႏၲိ ေမ ဘိကၡေဝ ပုေဗၺ အနႏုႆုေတသု ဓေမၼသု စကၡံဳ ဥဒပါဒိ၊ ဉာဏံ ဥဒပါဒိ၊ ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ဝိဇၨာ ဥဒပါဒိ၊ အာေလာေကာ ဥဒပါဒိ။

( ဒုကၡသစၥာ၌ ကတဉာဏ္ )

''တံ ေခါ ပနိဒံ ဒုကၡံ အရိယသစၥံ ပရိညာတ''ႏၲိ ေမ ဘိကၡေဝ ပုေဗၺ အနႏုႆုေတသု ဓေမၼသု စကၡံဳ ဥဒပါဒိ၊ ဉာဏံ ဥဒပါဒိ၊ ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ဝိဇၨာ ဥဒပါဒိ၊ အာေလာေကာ ဥဒပါဒိ။

( သမုဒယသစၥာ၌ သစၥဉာဏ္ )

''ဣဒံ ဒုကၡသမုဒယံ အရိယသစၥ''ႏၲိ ေမ ဘိကၡေဝ ပုေဗၺ အနႏုႆုေတသု ဓေမၼသု စကၡံဳ ဥဒပါဒိ၊ ဉာဏံ ဥဒပါဒိ၊ ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ဝိဇၨာ ဥဒပါဒိ၊ အာေလာေကာ ဥဒပါဒိ။

( သမုဒယသစၥာ၌ ကိစၥဉာဏ္ )

''တံ ေခါ ပနိဒံ ဒုကၡသမုဒယံ အရိယသစၥံ ပဟာတဗၺ''ႏၲိ ေမ ဘိကၡေဝ ပုေဗၺ အနႏုႆုေတသု ဓေမၼသု စကၡံဳ ဥဒပါဒိ၊ ဉာဏံ ဥဒပါဒိ၊ ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ဝိဇၨာ ဥဒပါဒိ၊ အာေလာေကာ ဥဒပါဒိ။

( သမုဒယသစၥာ၌ ကတဉာဏ္ )

''တံ ေခါ ပနိဒံ ဒုကၡသမုဒယံ အရိယသစၥံ ပဟီန''ႏၲိ ေမ ဘိကၡေဝ ပုေဗၺ အနႏုႆုေတသု ဓေမၼသု စကၡံဳ ဥဒပါဒိ၊ ဉာဏံ ဥဒပါဒိ၊ ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ဝိဇၨာ ဥဒပါဒိ၊ အာေလာေကာ ဥဒပါဒိ။

( နိေရာဓသစၥာ၌ သစၥဉာဏ္ )

''ဣဒံ ဒုကၡနိေရာဓံ အရိယသစၥ''ႏၲိ ေမ ဘိကၡေဝ ပုေဗၺ အနႏုႆုေတသု ဓေမၼသု စကၡံဳ ဥဒပါဒိ၊ ဉာဏံ ဥဒပါဒိ၊ ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ဝိဇၨာ ဥဒပါဒိ၊ အာေလာေကာ ဥဒပါဒိ။

( နိေရာဓသစၥာ၌ ကိစၥဉာဏ္ )

''တံ ေခါ ပနိဒံ ဒုကၡနိေရာဓံ အရိယသစၥံ သစၧိကာတဗၺ''ႏၲိ ေမ ဘိကၡေဝ ပုေဗၺ အနႏုႆုေတသု ဓေမၼသု စကၡံဳ ဥဒပါဒိ၊ ဉာဏံ ဥဒပါဒိ၊ ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ဝိဇၨာ ဥဒပါဒိ၊ အာေလာေကာ ဥဒပါဒိ။

( နိေရာဓသစၥာ၌ ကတဉာဏ္ )

''တံ ေခါ ပနိဒံ ဒုကၡနိေရာဓံ အရိယသစၥံ သစၧိကတ''ႏၲိ ေမ ဘိကၡေဝ ပုေဗၺ အနႏုႆုေတသု ဓေမၼသု စကၡံဳ ဥဒပါဒိ၊ ဉာဏံ ဥဒပါဒိ၊ ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ဝိဇၨာ ဥဒပါဒိ၊ အာေလာေကာ ဥဒပါဒိ။

( မဂၢသစၥာ၌ သစၥဉာဏ္ )

''ဣဒံ ဒုကၡနိေရာဓဂါမိနီ ပဋိပဒါ အရိယသစၥ''ႏၲိ ေမ ဘိကၡေဝ ပုေဗၺ အနႏုႆုေတသု ဓေမၼသု စကၡံဳ ဥဒပါဒိ၊ ဉာဏံ ဥဒပါဒိ၊ ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ဝိဇၨာ ဥဒပါဒိ၊ အာေလာေကာ ဥဒပါဒိ။

( မဂၢသစၥာ၌ ကိစၥဉာဏ္ )

''တံ ေခါ ပနိဒံ ဒုကၡနိေရာဓဂါမိနီ ပဋိပဒါ အရိယသစၥံ ဘာေဝတဗၺ''ႏၲိ ေမ ဘိကၡေဝ ပုေဗၺ အနႏုႆုေတသု ဓေမၼသု စကၡံဳ ဥဒပါဒိ၊ ဉာဏံ ဥဒပါဒိ၊ ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ဝိဇၨာ ဥဒပါဒိ၊ အာေလာေကာ ဥဒပါဒိ။

( မဂၢသစၥာ၌ ကတဉာဏ္ )

''တံ ေခါ ပနိဒံ ဒုကၡနိေရာဓဂါမိနီ ပဋိပဒါ အရိယသစၥံ ဘာဝိတ''ႏၲိ ေမ ဘိကၡေဝ ပုေဗၺ အနႏုႆုေတသု ဓေမၼသု စကၡံဳ ဥဒပါဒိ၊ ဉာဏံ ဥဒပါဒိ၊ ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ဝိဇၨာ ဥဒပါဒိ၊ အာေလာေကာ ဥဒပါဒိ။

( ဘုရားအျဖစ္ ဝန္မခံေတာ္မူခဲ့ေသးပံု )

ယာဝကီဝဥၥ ေမ ဘိကၡေဝ ဣေမသု စတူသု အရိယသေစၥသု ဧဝံ တိပရိဝ႗ံ ဒြါဒသာကာရံ ယထာဘူတံ ဉာဏဒႆနံ န သုဝိသုဒၶံ အေဟာသိ။
ေနဝ တာဝါဟံ ဘိကၡေဝ သေဒဝေက ေလာေက သမာရေက သျဗဟၼေက သႆမဏျဗာဟၼဏိယာ ပဇာယ သေဒဝမႏုႆာယ ''အႏုတၱရံ သမၼာသေမၺာဓႎ အဘိသမၺဳေဒၶါ'' တိ ပစၥညာသႎ။

( ဘုရားအျဖစ္ ဝန္ခံေတာ္မူပံု )

ယေတာ စ ေခါ ေမ ဘိကၡေဝ ဣေမသု စတူသု အရိယသေစၥသု ဧဝံ တိပရိဝ႗ံ ဒြါဒသာကာရံ ယထာဘူတံ ဉာဏဒႆနံ သုဝိသုဒၶံ အေဟာသိ။
အထာဟံ ဘိကၡေဝ သေဒဝေက ေလာေက သမာရေက သျဗဟၼေက သႆမဏျဗာဟၼဏိယာ ပဇာယ သေဒဝမႏုႆာယ ''အႏုတၱရံ သမၼာသေမၺာဓႎ အဘိသမၺဳေဒၶါ'' တိ ပစၥညာသႎ။

( ပစၥေဝကၡဏာဉာဏ္ျဖင့္ သိျမင္ပံု )

ဉာဏဥၥ ပန ေမ ဒႆနံ ဥဒပါဒိ၊ အကုပၸါ ေမ ဝိမုတၱိ၊ အယမႏၲိမာ ဇာတိ၊ နတၴိ ဒါနိ ပုနဗၻေဝါတိ။

( ပဥၥဝဂၢီတို႔ႏွစ္သက္ၾကပံု )

ဣဒမေဝါစ ဘဂဝါ၊ အတၱမနာ ပဥၥဝဂၢိယာ ဘိကၡဴ ဘဂဝေတာ ဘာသိတံ အဘိနႏၵဳႏၲိ။

( အရွင္ေကာ႑ည တရားထူးရပံု )

ဣမသၼႎ စ ပန ေဝယ်ာကရဏသၼႎ ဘညမာေန အာယသၼေတာ ေကာ႑ညႆ ဝိရဇံ ဝီတမလံ ဓမၼစကၡဳံ ဥဒပါဒိ ''ယံကိဥၥိ သမုဒယဓမၼံ၊ သဗၺံ တံ နိေရာဓဓမၼ''ႏၲိ။

( နတ္ျဗဟၼာတို႔ ေကာင္းခ်ီးေပးပံု )

ပဝတၱိေတ စ ပန ဘဂဝတာ ဓမၼစေကၠ ဘုမၼာ ေဒဝါ သဒၵ မႏုႆာေဝသံု ''ဧတံ ဘဂဝတာ ဗာရာဏသိယံ ဣသိပတေန မိဂဒါေယ အႏုတၱရံ ဓမၼစကၠံ ပဝတၱိတံ အပၸဋိဝတၱိယံ သမေဏန ဝါ ျဗာဟၼေဏန ဝါ ေဒေဝန ဝါ မာေရန ဝါ ျဗဟၼဳနာ ဝါ ေကနစိ ဝါ ေလာကသၼိ''ႏၲိ။

ဘုမၼာနံ ေဒဝါနံ သဒၵံ သုတြာ စာတုမဟာရာဇိကာ ေဒဝါ သဒၵမႏုႆာေဝသံု ''ဧတံ ဘဂဝတာ ဗာရာဏသိယံ ဣသိပတေန မိဂဒါေယ အႏုတၱရံ ဓမၼစကၠံ ပဝတၱိတံ အပၸဋိဝတၱိယံ သမေဏန ဝါ ျဗာဟၼေဏန ဝါ ေဒေဝန ဝါ မာေရန ဝါ ျဗဟၼဳနာ ဝါ ေကနစိ ဝါ ေလာကသၼိ''ႏၲိ။

စာတုမဟာရာဇိကာနံ ေဒဝါနံ သဒၵံ သုတြာ တာဝတႎသာ ေဒဝါ သဒၵမႏုႆာေဝသံု ''ဧတံ ဘဂဝတာ ဗာရာဏသိယံ ဣသိပတေန မိဂဒါေယ အႏုတၱရံ ဓမၼစကၠံ ပဝတၱိတံ အပၸဋိဝတၱိယံ သမေဏန ဝါ ျဗာဟၼေဏန ဝါ ေဒေဝန ဝါ မာေရန ဝါ ျဗဟၼဳနာ ဝါ ေကနစိ ဝါ ေလာကသၼိ''ႏၲိ။

တာဝတႎသာနံ ေဒဝါနံ သဒၵံ သုတြာ ယာမာ ေဒဝါ သဒၵမႏုႆာေဝသံု ''ဧတံ ဘဂဝတာ ဗာရာဏသိယံ ဣသိပတေန မိဂဒါေယ အႏုတၱရံ ဓမၼစကၠံ ပဝတၱိတံ အပၸဋိဝတၱိယံ သမေဏန ဝါ ျဗာဟၼေဏန ဝါ ေဒေဝန ဝါ မာေရန ဝါ ျဗဟၼဳနာ ဝါ ေကနစိ ဝါ ေလာကသၼိ''ႏၲိ။

ယာမာနံ ေဒဝါနံ သဒၵံ သုတြာ တုသိတာ ေဒဝါ သဒၵမႏုႆာေဝသံု ''ဧတံ ဘဂဝတာ ဗာရာဏသိယံ ဣသိပတေန မိဂဒါေယ အႏုတၱရံ ဓမၼစကၠံ ပဝတၱိတံ အပၸဋိဝတၱိယံ သမေဏန ဝါ ျဗာဟၼေဏန ဝါ ေဒေဝန ဝါ မာေရန ဝါ ျဗဟၼဳနာ ဝါ ေကနစိ ဝါ ေလာကသၼိ''ႏၲိ။

တုသိတာနံ ေဒဝါနံ သဒၵံ သုတြာ နိမၼာနရတီ ေဒဝါ သဒၵမႏုႆာေဝသံု ''ဧတံ ဘဂဝတာ ဗာရာဏသိယံ ဣသိပတေန မိဂဒါေယ အႏုတၱရံ ဓမၼစကၠံ ပဝတၱိတံ အပၸဋိဝတၱိယံ သမေဏန ဝါ ျဗာဟၼေဏန ဝါ ေဒေဝန ဝါ မာေရန ဝါ ျဗဟၼဳနာ ဝါ ေကနစိ ဝါ ေလာကသၼိ''ႏၲိ။

နိမၼာနရတီနံ ေဒဝါနံ သဒၵံ သုတြာ ပရနိမၼိတဝသဝတၱီ ေဒဝါ သဒၵမႏုႆာေဝသံု ''ဧတံ ဘဂဝတာ ဗာရာဏသိယံ ဣသိပတေန မိဂဒါေယ အႏုတၱရံ ဓမၼစကၠံ ပဝတၱိတံ အပၸဋိဝတၱိယံ သမေဏန ဝါ ျဗာဟၼေဏန ဝါ ေဒေဝန ဝါ မာေရန ဝါ ျဗဟၼဳနာ ဝါ ေကနစိ ဝါ ေလာကသၼိ''ႏၲိ။

ပရနိမၼိတဝသဝတၱီနံ ေဒဝါနံ သဒၵံ သုတြာ ျဗဟၼကာယိကာ ေဒဝါ သဒၵမႏုႆာေဝသံု ''ဧတံ ဘဂဝတာ ဗာရာဏသိယံ ဣသိပတေန မိဂဒါေယ အႏုတၱရံ ဓမၼစကၠံ ပဝတၱိတံ အပၸဋိဝတၱိယံ သမေဏန ဝါ ျဗာဟၼေဏန ဝါ ေဒေဝန ဝါ မာေရန ဝါ ျဗဟၼဳနာ ဝါ ေကနစိ ဝါ ေလာကသၼိ''ႏၲိ။

ဣတိဟ ေတန ခေဏန ေတန လေယန ေတန မုဟုေတၱန ယာဝ ျဗဟၼေလာကာ သေဒၵါ အဗၻဳဂၢစၧိ။


( ေျမငလ်င္လႈပ္ျခင္း၊ အေရာင္အလင္းျဖစ္ေပၚျခင္း )

အယဥၥ ဒသသဟႆိေလာကဓာတု သံကမၸိ သမၸကမၸိ သမၸေဝဓိ။
အပၸမာေဏာ စ ဥဠာေရာ ၾသဘာေသာ ေလာေက ပါတုရေဟာသိ အတိကၠမၼ ေဒဝါနံ ေဒဝါႏုဘာဝႏၲိ။

( ျမတ္စြာဘုရား ဥဒါန္းက်ဴးေတာ္မူပံု )

အထ ေခါ ဘဂဝါ ဣမံ ဥဒါနံ ဥဒါေနသိ ''အညာသိ ဝတ ေဘာ ေကာ႑ေညာ၊ အညာသိ ဝတ ေဘာ ေကာ႑ေညာ'' တိ။ ဣတိ ဟိဒံ အာယသၼေတာ ေကာ႑ညႆ ''အညာသိ ေကာ႑ေညာ'' ေတြဝ နာမံ အေဟာသီတိ။

( အရွင္ေကာ႑ည ရဟန္းအျဖစ္ ေလွ်ာက္ေတာင္းပံု )

အထ ေခါ အာယသၼာ အညာသိေကာ႑ေညာ ဒိ႒ဓေမၼာ ပတၱဓေမၼာ ဝိဒိတဓေမၼာ ပရိေယာဂါဠွဓေမၼာ တိဏၰဝိစိကိေစၧာ ဝိဂတကထံကေထာ ေဝသာရဇၨပၸေတၱာ အပရပၸစၥေယာ သတၴဳသာသေန ဘဂဝႏၲံ ဧတဒေဝါစ ''လေဘယ်ာဟံ ဘေႏၲ ဘဂဝေတာ သႏၲိေက ပဗၺဇၨံ၊ လေဘယ်ံ ဥပသမၸဒ''ႏၲိ။

( ဧဟိဘိကၡဳ ရဟန္းျဖစ္ပံု )

''ဧဟိ ဘိကၡဴ'' တိ ဘဂဝါ အေဝါစ ''သြာကၡာေတာ ဓေမၼာ၊ စရ ျဗဟၼစရိယံ သမၼာ ဒုကၡႆ အႏၲကိရိယာယာ'' တိ။ သာဝ တႆ အာယသၼေတာ ဥပသမၸဒါ အေဟာသီတိ။

ဓမၼစကၠပၸဝတၱနသုတၱံ နိ႒ိတံ



ဓမၼစကၠပၸဝတၱနသုတ္ ျမန္မာျပန္

အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဗာရာဏသီျပည္ ဣသိပတန မိဂဒါဝုန္ေတာ၌ သီတင္းသံုး ေနေတာ္မူ၏၊ ထုိအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပၪၥဝဂၢီရဟန္းတို႔ကုိ မိန္႔ေတာ္မူ၏- ရဟန္းတို႔ ရဟန္းျဖစ္သူသည္ အစြန္းႏွစ္ပါးတို႔ကုိ မမွီဝဲအပ္ကုန္၊ အဘယ္ႏွစ္ပါးတို႔နည္း -

ယုတ္ညံ့၍ ရြာသူတို႔၏ အက်င့္ျဖစ္ေသာ ပုထုဇဥ္တို႔၏ အေလ့အက်င့္သာ ျဖစ္၍ အရိယာတို႔၏အေလ့အက်င့္ မဟုတ္ေသာ အက်ဳိးစီးပြားႏွင့္ မစပ္ယွဥ္ေသာ ကာမဂုဏ္တို႔၌ ကာမဂုဏ္ခ်မ္းသာကုိ ကပ္ၿငိေသာအားျဖင့္ အဖန္တလဲလဲ လုိက္စား အားထုတ္ျခင္း လည္းေကာင္း၊ ကုိယ္စိတ္၏ ဆင္းရဲျခင္းကုိ ျဖစ္ေစတတ္ေသာ အရိယာတို႔၏ အက်င့္ မဟုတ္ေသာ အက်ဳိးစီးပြားႏွင့္ မစပ္ယွဥ္ေသာ ကုိယ္ပင္ပန္းမႈကုိ အားထုတ္ျခင္း လည္းေကာင္း ဤႏွစ္ပါးတို႔တည္း။

ရဟန္းတို႔ ဤအစြန္းႏွစ္ပါးတို႔သို႔ မကပ္ေရာက္မူ၍ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အထူးသျဖင့္ သိေတာ္မူအပ္ေသာ ပညာမ်က္စိကုိ ျပဳတတ္ေသာ ဉာဏ္အျမင္ကုိ ျပဳတတ္ေသာ အလယ္အလတ္ျဖစ္ေသာ အက်င့္သည္ ကိေလသာ ၿငိမ္းရန္ အလို႔ငွါ ျဖစ္၏၊ ထူးေသာ ဉာဏ္ျဖင့္ သိရန္ အလို႔ငွါ ျဖစ္၏၊ သစၥာေလးပါးကုိသိရန္ အလို႔ငွါ ျဖစ္၏၊ နိဗၺာန္ကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳရန္ အလို႔ငွါ ျဖစ္၏။

ရဟန္းတို႔ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အထူးသျဖင့္ သိေတာ္မူအပ္ေသာ ပညာမ်က္စိကုိ ျပဳတတ္ေသာ ဉာဏ္ အျမင္ကုိ ျပဳတတ္ေသာ ကိေလသာ ၿငိမ္းျခင္းငွါ ထူးေသာ ဉာဏ္ျဖင့္ သိျခင္းငွါ သစၥာေလးပါးကုိ သိျခင္းငွါ နိဗၺာန္ကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳျခင္းငွါ ျဖစ္ေသာ ထုိအလယ္အလတ္ ျဖစ္ေသာ ျမတ္ေသာ အက်င့္ကား အဘယ္နည္း၊ အဂၤါရွစ္ပါးရွိေသာ ဤအရိယမဂ္ပင္တည္း။ ဤသည္ကား အဘယ္နည္း -

မွန္ကန္ေသာအျမင္ 'သမၼာဒိ႒ိ'၊ မွန္ကန္ေသာ ၾကံစည္မႈ 'သမၼာသကၤပၸ'၊ မွန္ကန္ေသာ စကား'သမၼာဝါစာ'၊ မွန္ကန္ေသာအလုပ္ 'သမၼာကမၼႏၲ'၊ မွန္ကန္ေသာ အသက္ေမြးမႈ 'သမၼာအာဇီဝ'၊ မွန္ကန္ေသာ အားထုတ္မႈ 'သမၼာဝါယာမ'၊ မွန္ကန္ေသာ ေအာက္ေမ့မႈ 'သမၼာသတိ'၊ မွန္ကန္ေသာ တည္ၾကည္မႈ 'သမၼာသမာဓိ' တို႔တည္း။

ရဟန္းတို႔ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အထူးသျဖင့္ သိေတာ္မူအပ္ေသာ ပညာမ်က္စိကုိ ျပဳတတ္ေသာ ဉာဏ္အျမင္ကုိ ျပဳတတ္ေသာ အလယ္အလတ္ျဖစ္ေသာ ဤျမတ္ေသာ အက်င့္သည္ ကိေလသာ ၿငိမ္းရန္ အလို႔ငွါ ျဖစ္၏၊ ထူးေသာ ဉာဏ္ျဖင့္ သိရန္ အလို႔ငွါ ျဖစ္၏၊ (သစၥာေလးပါးကုိ) သိရန္ အလို႔ငွါ ျဖစ္၏၊ နိဗၺာန္ကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳရန္ အလို႔ငွါ ျဖစ္၏။

ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကား ဆင္းရဲျဖစ္ေသာ အရိယာတို႔၏ အမွန္တရားတည္း။ ပဋိသေႏၶ တည္ေနရျခင္းသည္လည္း ဆင္းရဲ၏၊ အုိရျခင္းသည္လည္း ဆင္းရဲ၏၊ နာရျခင္းသည္ လည္း ဆင္းရဲ၏၊ ေသရျခင္းသည္လည္း ဆင္းရဲ၏၊ မခ်စ္ေသာ သူတို႔ႏွင့္ အတူေနရျခင္းသည္လည္း ဆင္းရဲ၏၊ ခ်စ္ေသာ သူတို႔ႏွင့္ ေကြကြင္းရျခင္းသည္လည္း ဆင္းရဲ၏၊ လုိခ်င္ရာကုိ မရျခင္းသည္လည္း ဆင္းရဲ၏၊ အက်ဥ္းအားျဖင့္ စြဲလမ္းရာ အာ႐ံုျဖစ္ေသာ ခႏၶာငါးပါးတို႔သည္လည္း ဆင္းရဲကုန္၏။ (၁)

ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကား ဆင္းရဲၿခင္း၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ အရိယာတို႔၏ အမွန္တရားတည္း။ အၾကင္ တဏွာသည္ ဘဝသစ္၌ ျဖစ္ေစတတ္၏၊ ႏွစ္သက္ျခင္း တပ္မက္ျခင္းႏွင့္တကြ ျဖစ္၏၊ ထုိထုိ အာ႐ံု၌ လြန္စြာ ႏွစ္သက္တတ္၏။ ထုိတပ္မက္မႈ 'တဏွာ' ဟူသည္ အဘယ္နည္း၊ ကာမ၌ တပ္မက္မႈ 'ကာမတဏွာ'၊ သႆတဒိ႒ိႏွင့္တကြ ျဖစ္ေသာ တပ္မက္မႈ 'ဘဝတဏွာ'၊ ဥေစၧဒဒိ႒ိႏွင့္တကြ ျဖစ္ေသာ တပ္မက္မႈ 'ဝိဘဝတဏွာ' တို႔တည္း။ (၂)

ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကား ဆင္းရဲ၏ ခ်ဳပ္ရာျဖစ္ေသာ အရိယာတို႔၏ အမွန္တရားတည္း။ ယင္းဆင္းရဲ၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာဟူသည္ ထုိတပ္မက္မႈ 'တဏွာ' ၏သာလွ်င္ အၾကြင္းမဲ့ စြဲမက္မႈ ကင္းေပ်ာက္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာ စြန္႔လႊတ္ရာ တစ္ဖန္ စြန္႔ပယ္ရာ လြတ္ေျမာက္ရာ မကပ္ၿငိရာပင္ ျဖစ္၏။ (၃)

ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကား ဆင္းရဲ၏ ခ်ဳပ္ရာ (နိဗၺာန္) သို႔ ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္ျဖစ္ေသာ အရိယာတို႔၏ အမွန္တရားတည္း။ ဤအရိယမဂ္သည္ အဂၤါရွစ္ပါးရွိ၏၊ အဂၤါရွစ္ပါးဟူေသာ္ကား မွန္ကန္ေသာ အျမင္ 'သမၼာဒိ႒ိ' ။ပ။ မွန္ကန္ေသာ တည္ၾကည္မႈ 'သမၼာသမာဓိ' တို႔တည္း။ (၄)

ရဟန္းတို႔ ''ဤတရားသည္ ဆင္းရဲျဖစ္ေသာ အရိယာတို႔၏ အမွန္တရားမည္၏'' ဟု (ဘုရား မျဖစ္မီ) ေရွးက မၾကားဖူးကုန္ေသာ (ဒုကၡသစၥာ) တရားတို႔၌ ငါဘုရားအား ပညာမ်က္စိသည္ ထင္ရွား ျဖစ္၏၊ အသိဉာဏ္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အျပားအားျဖင့္ သိတတ္ေသာ ဉာဏ္ 'ပညာ' သည္ ထင္ရွား ျဖစ္၏၊ ထုိးထြင္း၍ သိေသာ ဉာဏ္ 'ဝိဇၨာ' သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အလင္းေရာင္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏။ ရဟန္းတို႔ ''ထုိဆင္းရဲျဖစ္ေသာ အရိယာတို႔၏ အမွန္တရားကုိ ပုိင္းျခား၍ သိထုိက္၏'' ဟု (ဘုရားမျဖစ္မီ) ေရွးက (မၾကားဖူးကုန္ေသာ ဒုကၡသစၥာတရားတို႔၌) ငါဘုရားအား။ပ။ ထင္ရွားျဖစ္၏။ ရဟန္းတို႔ ''ထုိဆင္းရဲ ျဖစ္ေသာ အရိယာတို႔၏ အမွန္တရားကုိ ပုိင္းျခား၍ သိခဲ့ၿပီ'' ဟု (ဘုရား မျဖစ္မီ) ေရွးက မၾကားဖူး ကုန္ေသာ (ဒုကၡသစၥာ) တရားတို႔၌ ငါဘုရားအား ပညာမ်က္စိသည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အသိဉာဏ္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အျပားအားျဖင့္ သိတတ္ေသာ ဉာဏ္ 'ပညာ' သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ ထုိးထြင္း၍ သိေသာ ဉာဏ္ 'ဝိဇၨာ' သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အလင္းေရာင္သည္ ထင္ရွား ျဖစ္၏။ (၁)

ရဟန္းတို႔ ''ဤတရားသည္ ဆင္းရဲျခင္း၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ အရိယာတို႔၏ အမွန္တရား မည္၏''ဟု (ဘုရားမျဖစ္မီ) ေရွးက မၾကားဖူးကုန္ေသာ (သမုဒယသစၥာ) တရားတို႔၌ ငါဘုရားအား ပညာမ်က္စိသည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အသိဉာဏ္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အျပားအားျဖင့္ သိတတ္ေသာ ဉာဏ္ 'ပညာ'သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ ထုိးထြင္း၍ သိေသာ ဉာဏ္ 'ဝိဇၨာ' သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အလင္းေရာင္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏။ ရဟန္းတို႔ ''ထုိဆင္းရဲျခင္း၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ အရိယာတို႔၏ အမွန္တရားကုိ ပယ္အပ္၏'' ဟု (ဘုရားမျဖစ္မီ) ေရွးက (မၾကားဖူးကုန္ေသာ သမုဒယသစၥာတရားတို႔၌) ငါဘုရားအား။ပ။ ထင္ရွားျဖစ္၏။ ရဟန္းတို႔ ''ထုိဆင္းရဲျခင္း၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ အရိယာတို႔၏ အမွန္တရားကုိ ပယ္ၿပီးၿပီ'' ဟု (ဘုရားမျဖစ္မီ) ေရွးက မၾကားဖူးကုန္ေသာ (သမုဒယသစၥာ) တရားတို႔၌ ငါဘုရားအား ပညာမ်က္စိသည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အသိဉာဏ္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အျပားအားျဖင့္ သိတတ္ေသာ ဉာဏ္'ပညာ' သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ ထုိးထြင္း၍ သိေသာ ဉာဏ္ 'ဝိဇၨာ' သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အလင္းေရာင္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏။ (၂)

ရဟန္းတို႔ ''ဤတရားသည္ ဆင္းရဲ၏ ခ်ဳပ္ရာျဖစ္ေသာ အရိယာတို႔၏ အမွန္တရားမည္၏'' ဟု (ဘုရားမျဖစ္မီ) ေရွးက မၾကားဖူးကုန္ေသာ (နိေရာဓသစၥာ) တရားတို႔၌ ငါဘုရားအား ပညာမ်က္စိသည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အသိဉာဏ္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အျပားအားျဖင့္ သိတတ္ေသာ ဉာဏ္ 'ပညာ' သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ ထုိးထြင္း၍ သိေသာ ဉာဏ္ 'ဝိဇၨာ' သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အလင္းေရာင္သည္ ထင္ရွား ျဖစ္၏။ ရဟန္းတို႔ ''ထုိဆင္းရဲ၏ ခ်ဳပ္ရာျဖစ္ေသာ အရိယာတို႔၏ အမွန္တရားကုိ မ်က္ေမွာက္ ျပဳအပ္၏''ဟု (ဘုရားမျဖစ္မီ) ေရွးက (မၾကားဖူးကုန္ေသာ နိေရာဓသစၥာတရားတို႔၌) ငါဘုရားအား။ပ။ ထင္ရွားျဖစ္၏။ ရဟန္းတို႔ ''ထုိဆင္းရဲ၏ ခ်ဳပ္ရာျဖစ္ေသာ အရိယာတို႔၏ အမွန္တရားကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳၿပီးၿပီ'' ဟု (ဘုရားမျဖစ္မီ) ေရွးက မၾကားဖူးကုန္ေသာ (နိေရာဓသစၥာ) တရားတို႔၌ ငါဘုရားအား ပညာမ်က္စိသည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အသိဉာဏ္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အျပားအားျဖင့္ သိတတ္ေသာ ဉာဏ္ 'ပညာ' သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ ထုိးထြင္း၍ သိေသာ ဉာဏ္ 'ဝိဇၨာ' သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အလင္းေရာင္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏။ (၃)

ရဟန္းတို႔ ''ဤတရားသည္ ဆင္းရဲခ်ဳပ္ရာ (နိဗၺာန္) သို႔ ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္ျဖစ္ေသာ အရိယာတို႔၏ အမွန္တရားမည္၏'' ဟု (ဘုရားမျဖစ္မီ) ေရွးက မၾကားဖူးကုန္ေသာ (မဂၢသစၥာ) တရားတို႔၌ ငါဘုရားအား ပညာမ်က္စိသည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အသိဉာဏ္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အျပားအားျဖင့္ သိတတ္ေသာ ဉာဏ္ 'ပညာ' သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ ထုိးထြင္း၍ သိေသာ ဉာဏ္ 'ဝိဇၨာ' သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အလင္းေရာင္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏။ ရဟန္းတို႔ ''ထုိဆင္းရဲခ်ဳပ္ရာ (နိဗၺာန္) သို႔ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္ျဖစ္ေသာ အရိယာတို႔၏ အမွန္တရားကုိ ပြားမ်ားအပ္၏'' ဟု (ဘုရားမျဖစ္မီ) ေရွးက (မၾကားဖူး ကုန္ေသာ မဂၢသစၥာ တရားတို႔၌) ငါဘုရားအား။ပ။ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ ရဟန္းတို႔ ''ထုိဆင္းရဲခ်ဳပ္ရာ (နိဗၺာန္)သို႔ ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္ျဖစ္ေသာ အရိယာတို႔၏ အမွန္တရားကုိ ပြားမ်ားၿပီးၿပီ'' ဟု (ဘုရားမျဖစ္မီ) ေရွးက မၾကားဖူးကုန္ေသာ (မဂၢသစၥာ) တရားတို႔၌ ငါဘုရားအား ပညာမ်က္စိသည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အသိဉာဏ္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အျပားအားျဖင့္ သိတတ္ေသာဉာဏ္ 'ပညာ' သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ ထုိးထြင္း၍ သိေသာ ဉာဏ္ 'ဝိဇၨာ' သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အလင္းေရာင္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏။ (၄)

ရဟန္းတို႔ ''ဤအရိယာတို႔၏ အမွန္တရားေလးပါးတို႔၌ ဤသို႔ သံုးပါးေသာ အျပန္ တစ္ဆယ့္ႏွစ္ပါးေသာ အျခင္းအရာရွိေသာ မွန္ကန္ေသာ ဉာဏ္အျမင္ မစင္ၾကယ္ ေသးသမွ် ကာလပတ္လံုး ငါသည္ နတ္ မာရ္နတ္ ျဗဟၼာႏွင့္တကြေသာ နတ္ေလာကႏွင့္ သမဏျဗာဟၼဏမင္းမ်ား လူမ်ားႏွင့္တကြေသာ လူ႕ေလာက၌ အတုမရွိေသာ အလံုးစံုေသာ တရားတို႔ကုိ ကုိယ္တုိင္မွန္စြာ သိေသာ (အရဟတၱမဂ္) ဉာဏ္ကုိ သိၿပီဟု ဝန္မခံခဲ့ေခ်။

ရဟန္းတို႔ ''ဤအရိယာတို႔၏ အမွန္တရားေလးပါးတို႔၌ ဤသို႔ သံုးပါးေသာ အျပန္ တစ္ဆယ့္ႏွစ္ပါးေသာ အျခင္းအရာရွိေသာ မွန္ကန္ေသာ ဉာဏ္အျမင္သည္ စင္ၾကယ္လာေသာ အခါ၌သာလွ်င္ ငါသည္ နတ္ မာရ္နတ္ ျဗဟၼာႏွင့္တကြေသာ နတ္ေလာကႏွင့္ သမဏျဗာဟၼဏ မင္းမ်ား လူမ်ားႏွင့္တကြေသာ လူ႕ေလာက၌ အတုမရွိေသာ အလံုးစံုေသာ တရားတို႔ကုိ ကုိယ္တုိင္မွန္စြာ သိေသာ (အရဟတၱမဂ္) ဉာဏ္ကုိ သိၿပီဟု ဝန္ခံခဲ့၏၊ ငါ၏ (ကိေလသာတို႔မွ) လြတ္ေျမာက္မႈသည္ မပ်က္စီးႏုိင္ၿပီ၊ ဤကား အဆံုးစြန္ေသာ ဘဝတည္း၊ ယခုအခါ ဘဝသစ္၌ ျဖစ္ျခင္း မရွိေတာ့ၿပီဟု ငါ့အား ပစၥေဝကၡဏာ ဉာဏ္အျမင္သည္ ျဖစ္ေပၚလာ၏။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤစကားကုိ မိန္႔ေတာ္မူ၏၊ ပၪၥဝဂၢီငါးပါး ရဟန္းတို႔သည္ ႏွစ္လုိကုန္သည္ ျဖစ္၍ ျမတ္စြာဘုရား၏ တရားေတာ္ကုိ ဝမ္းေျမာက္စြာ ခံယူၾကေလကုန္၏။

ဤဂါထာမဖက္ သက္သက္ေသာ ေဒသနာေတာ္ကုိ ေဟာေတာ္မူသည္ရွိေသာ္ အသွ်င္ေကာ႑ညအား ''ျဖစ္ျခင္း သေဘာရွိေသာ တရားအလံုးစံုသည္ ခ်ဳပ္ျခင္း သေဘာရွိ၏'' ဟု (ကိေလသာ) ျမဴ အညစ္အေၾကး ကင္းေသာ တရားမ်က္စိ 'ေသာတာပတၱိမဂ္ဉာဏ္' သည္ ျဖစ္ေပၚလာ၏။

ဤသို႔ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဓမၼစၾကာတရားေတာ္ကုိ ေဟာေတာ္မူသည္ရွိေသာ္ ''ဗာရာဏသီျပည္ ဣသိပတန မိဂဒါဝုန္ေတာဝယ္ ေလာက၌ သမဏ ျဗာဟၼဏ နတ္ မာရ္နတ္ ျဗဟၼာ တစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ် မေဟာႏုိင္ေသာ အတုမရွိေသာ ဤဓမၼစၾကာတရားေတာ္ကုိ ေဟာေတာ္မူ၏'' ဟု ဘုမၼစုိးနတ္တို႔သည္ ေကာင္းခ်ီးေပးသံကုိ အဆင့္ဆင့္ ေၾကြးေၾကာ္ကုန္၏။ ဘုမၼစုိးနတ္တို႔၏ ေကာင္းခ်ီးေပးသံကုိ ၾကား၍ ''ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဗာရာဏသီျပည္ ဣသိပတန မိဂဒါဝုန္ေတာဝယ္ ေလာက၌ သမဏျဗာဟၼဏ နတ္ မာရ္နတ္ ျဗဟၼာ တစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ် မေဟာႏုိင္ေသာ အတုမရွိေသာ ဤဓမၼစၾကာ တရားေတာ္ကုိ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူ၏'' ဟု စာတုမဟာရာဇ္နတ္တို႔သည္ အဆင့္ဆင့္ ေၾကြးေၾကာ္ကုန္၏။

စာတုမဟာရာဇ္နတ္တို႔၏ ေကာင္းခ်ီးေပးသံကုိ ၾကား၍ တာဝတႎသာနတ္တို႔သည္။ပ။ ယာမာနတ္တို႔သည္။ပ။ တုသိတာနတ္တို႔သည္။ပ။ နိမၼာနရတီနတ္တို႔သည္။ပ။ ပရနိမၼိတဝသဝတၱီနတ္တို႔သည္။ပ။ ''ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဗာရာဏသီျပည္ ဣသိပတန မိဂဒါဝုန္ေတာဝယ္ ေလာက၌ သမဏ ျဗာဟၼဏ နတ္မာရ္နတ္ ျဗဟၼာ တစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ် မေဟာႏုိင္ေသာ အတုမရွိေသာ ဤဓမၼစၾကာတရားေတာ္ကုိ ေဟာေတာ္မူ၏'' ဟု ျဗဟၼာတို႔သည္ ေကာင္းခ်ီးေပးသံကုိ အဆင့္ဆင့္ ေၾကြးေၾကာ္ကုန္၏။

ဤသို႔လွ်င္ ထုိအခ်ိန္ ထုိအခါ ထုိကာလတြင္ အကနိ႒ျဗဟၼာ့ျပည္ တုိင္ေအာင္ ေကာင္းခ်ီးသံသည္ ျပန္႔ႏံွ႕၍ တက္၏၊ ဤတစ္ေသာင္းေသာ ေလာကဓာတ္သည္လည္း တုန္လႈပ္၏၊ ျပင္းစြာ တုန္လႈပ္၏၊ ထက္ဝန္းက်င္ တုန္လႈပ္၏၊ အတုိင္းအရွည္မရွိ ႀကီးမားေသာ အေရာင္အလင္းသည္လည္း ေလာက၌ နတ္တို႔၏ အာႏုေဘာ္ကုိ ေက်ာ္လြန္၍ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၏။

ထုိအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ''ရဟန္းတို႔ ေကာ႑ညသည္ သစၥာေလးပါးတရားကုိ သိေလၿပီတကား၊ ရဟန္းတို႔ ေကာ႑ညသည္ သစၥာေလးပါးတရားကုိ သိေလၿပီတကား'' ဟု ဤဥဒါန္းကုိ က်ဴးရင့္ေတာ္မူ၏။ ဤဥဒါန္းကုိ က်ဴးရင့္ေတာ္မူေသာေၾကာင့္သာလွ်င္ အသွ်င္ေကာ႑ညအား 'အညာသိ ေကာ႑ည' ဟူ၍သာ အမည္တြင္၏။

ဗုဒၶတရားေတာ္မ်ားမွ ကူးယူေဖာ္ၿပသည္။

အရက္ေသာက္ၿခင္း၏အၿပစ္။

သုရာေမရယပါနံ ဘိကၡေဝ အာေသဝိတံ ဘာဝိတံ ဗဟုလီကတံ၊ နိရယတံဝတၱနိကံ၊ တိရိစၧာန ေယာနိသံဝတၱနိကံ၊ ေပတၱိဝိယသံဝတၱနိကံ၊ ေယာသဗၺလဟုေသာ သုရာေမရယ ပါနႆဝိပါေကာ မႏုႆဘူတႆ ဥမၼတၱတကသံ ဝတၱနိေကာ ေဟာတီတိ။
(အ႒ကထာနိပါတ္အဂုၤတၱရဒုစၥရိတ ဝိပါကသုတ္)

ရဟန္းတို ့... မွီဝဲအပ္၊ပြားမ်ားအပ္၊အၾကိမ္မ်ားစြာ ၿပဳအပ္ေသာ ေသရက္ကို ေသာက္ၿခင္းသည္ ငရဲ၌ ၿဖစ္ေစတတ္၏။ တိရိစၧာန္မ်ဴိး ၌ ၿဖစ္ေစတတ္၏။ ၿပိတၱာဘုံ၌ ၿဖစ္ေစတတ္သည္။ ေသရက္ကို ေသာက္ၿခင္း၏ အေပါ့ဆုံး အက်ဴိးသည္ လူၿဖစ္ေသာ သူအား ႐ူးသြပ္ၿခင္းကို ၿဖစ္ေစတတ္၏။ အရက္ေသာက္ေသာ သူအား လူဘဝရလွ်င္လည္း ႐ူးသြပ္ၿခင္း စိတ္မၿငိမ္ၿခင္း၊ နားထိုင္းၿခင္း၊ ပါးစပ္မွ အရိအရြဲ ယိုစီးၿခင္း အၿပစ္သည္ အရက္ေသာက္ေသာ သူအား အေပါ့ဆုံး အၿပစ္ ၿဖစ္သည္။

မဂဓဘာသာ(သို ့)BUDDHIST LANGUAGE

ပါဠိဟူေသာပုဒ္သည္ ေစာင့္ေရွာက္ျခင္းအနက္၊ ထိန္းသိမ္းျခင္းအနက္၊ စီတန္းျခင္းအနက္၊ သီကံုးျခင္းအနက္၊ ကန္သင္း ကန္ေဘာင္ဆည္ျခင္းအနက္တို႕ကို ေဟာသည္။ ထိုပါဠိအမည္ရသည့္ ဘာသာစကားကို မဂဓတိုင္းသားတို႕က မိခင္စကား၊ ဖခင္စကားအျဖစ္ ေျပာဆိုၾကသည္၊ ေရးသားၾကသည္၊ သံုးစြဲၾကသည္။ မဂဓတိုင္းသည္ ထူးျခားမြန္ျမတ္သည့္ တိုင္းတစ္ခုျဖစ္သည္။ ဘုရားအဆူဆူတို႕သည္ မဂဓတိုင္း၌ ပြင့္ေတာ္မူၾကကုန္၏။ မဂဓတိုင္းသားတို႕၏ ဘာသာစကားႏွင့္ စာေပသည္ ဇမၺဴဒီပဟူေသာ အိႏ္ၵိယျပည္ႀကီး၌ လႊမ္းမိုးက်ယ္ျပန္႕လွ်က္ ရွိခဲ့သည္။ လူအမ်ားေျပာဆို သံုးစြဲသည့္ ဘာသာစကား၊ ကေလးမ်ားပင္လွ်င္ နားလည္လြယ္ေသာ၊ ေတာသားေတာင္သူတို႕ပင္ နားလည္လြယ္ေသာ အမ်ားသံုးဘာသာစကား၊ Common Language ျဖစ္သည္။
သိဒၶတၳေဂါတမဗုဒၶသည္ သကၠတိုင္းသားပင္ ျဖစ္ျငားေသာ္လည္း သကၠဘာသာစကားကိုသံုးစြဲ၍ သူ၏ဓမၼတို႕ကို မေဟာၾကားခဲ့၊ လူအမ်ားတို႕၏ အက်ဳိးစီးပြားအလို႕ငွာ ပြင့္ေတာ္မူလာေသာ ျမတ္ဗုဒၶသည္ သူ၏ဓမ္ၼကို လူအမ်ားတို႕ သိနားလည္ေစခ်င္ေသာေၾကာင့္ အမ်ားသံုးဘာသာ စကားကို သံုးစြဲ၍ သူ၏ဓမၼတို႕ကို ေဟာေျပာျဖန္႕ခ်ိေတာ္မူခဲ့သည္။ ယေန႕ေခတ္တြင္ ဗုဒၶဓမၼတို႕ကို ကမၻာသို႕ျပန္႕ပြား ေစရန္ ကမၻာသံုးဘာသာစကားျဖစ္သည့္ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ျဖန္႕ခ်ိရသကဲ့သို႕ပင္ ျဖစ္သည္။ အဂၤလိပ္ဘာသာ၏ ေပါက္ဖြားရာ၊ ျမစ္ဖ်ားခံရာ ဘာသာသည္ လက္တင္ဘာသာျဖစ္ျငား ေသာ္လည္း လက္တင္ဘာသာစကားကို ယေန႕ေျပာဆိုသံုးစြဲေနမည္ဆိုလွ်င္ လူတန္းစားအားလံုး နားလည္ဖို႕ရန္မျဖစ္ႏိုင္ေပ။ ထိုနည္းတူစြာပင္ ျမတ္ဗုဒၶသည္ သူကိုယ္တိုင္ ေျပာဆိုသံုးစြဲခဲ့ေသာ မဂဓဘာသာျဖင့္သာလွ်င္ သူ၏ဓမၼတို႕ကို ထိန္းသိမ္းရန္, ေစာင့္ေရွာက္ရန္, စနစ္တက် စုစည္း သီကံုးထားရန္ သုတ္၊ ၀ိနည္း၊ အဘိဓမၼာ၊ သုိ႔မဟုတ္ ဒီဃ၊ မစၨ်ိမ၊ ခုဒၵက စသည္အားျဖင့္ ကန္သင္း ကန္ေဘာင္ခတ္၍ စနစ္တက် ထိန္းသိမ္းရန္ လမ္းညႊန္မွာၾကားဆံုးမေတာ္မူခဲ့ပါသည္။ လက္တင္ဘာသာကဲ့သို႕ ပညာတတ္ လူနည္းစုတို႕သာ သိရွိနားလည္ႏိုင္ေသာ သကၠတဘာသာျဖင့္ သူ၏ဓမၼကို ထိန္းသိမ္းရန္ကုိကား တားျမစ္ပိတ္ပင္ေတာ္မူခဲ့ေလသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ပင္ ေရွးမူႏွင့္ အစဥ္အလာကို ျမတ္ႏိုးေတာ္မူၾကကုန္ေသာ ျမတ္ဗုဒၶ၏ အဆံုးအမ (ဓမၼ၀ိနယ)ကို ဗုဒၶ လက္ထက္ေတာ္က မူအတိုင္း ေရွးမူမျပတ္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ေတာ္မူလိုၾကကုန္ေသာ ေထရ၀ါဒီ သံဃာတို႕သည္ ဗုဒၶပါ၀စနတို႕ကို ႏွစ္ေပါင္း ၂၅၀၀ ေက်ာ္ ခရီးတစ္ေလွ်ာက္ ပါဠိဘာသာ၊ မဂဓ ဘာသာျဖင့္သာလွ်င္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ေတာ္မူခဲ့ၾကကုန္၏။ သို႕ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ ပါဠိဘာသာ ကို Buddhist Language ဗုဒၶဘာသာဟု ေခၚဆိုႏိုင္ေပသည္။
ျမတ္ဓမၼ၏ သေဘာတရားကို အရင္းအျမစ္ အႏွစ္ထိေအာင္ နားလည္တတ္ေျမာက္လိုလွ်င္ ပါဠိ၊ မဂဓဘာသာကို အရင္းအျမစ္ အႏွစ္ထိေအာင္ သင္ရမည္သာျဖစ္သည္။ အရင္းအျမစ္အႏွစ္ထိေအာင္ မသင္ၾကားႏိုင္လွ်င္၊ မတတ္ေျမာက္လွ်င္ ဓမၼရသ၊ ၀ိမုတိ္ၱရသတို႕ကို အျပည့္အ၀ ခံစားႏိုင္ၾကမည္မဟုတ္ေပ။ သာသနာႏွစ္ ၅၅၀ ခန္႕က သဗၺတ္ၳိ၀ါဒီဂိုဏ္းသားတို႕ ပါဠိဘာသာကို သကၠတဗုဒၶဘာသာသို႕ ျပန္ဆိုခဲ့ၾကသည္။ ထိုဂိုဏ္းသားတုိ႕၏ သကၠတဘာသာသည္ ေျမာက္ပိုင္းမဟာယာနဂိုဏ္းသားတို႕၏ ဗုဒၶ၀ါဒ ေရေသာက္ျမစ္ျဖစ္ေလသည္။ ပါဠိမွ သကၠတ၊ သကၠတမွ တရုတ္ဘာသာသို႕ အဆင့္ဆင့္ ဘာသာျပန္ၿပီးမွ ဗုဒၶဓမၼကို ရရွိၾကကုန္ေသာ တ႐ုတ္၊ ကိုရီးယား၊ ဂ်ပန္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႕သည္ ယေန႕ေခတ္၌ ေထရ ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာဘက္ကို ဦးလွည့္လာေနၾကသည္မွာ က်ဴေတာထဲကလူေတြ ကၽြန္းေတာဘက္သို႕ ေရႊ႕ေျပာင္းေနၾကသည္ႏွင့္တူ၏။
ထို႕ေၾကာင့္ ယေန႕ ကၽြႏ္ုပ္တို႕ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္တြင္ ျမတ္ဓမၼ၏ အရင္းအျမစ္ အႏွစ္တို႕ကို ထိထိေရာက္ေရာက္ မိမိေပါက္ေပါက္ တတ္ကၽြမ္းနားလည္ဖို႕ရန္ ပါဠိတကၠသိုလ္ေက်ာင္း တိုက္ႀကီးမ်ားကို တည္ေဆာက္သင္ၾကား ပို႕ခ်ေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ေထရ၀ါဒတို႕၏ မူစနစ္ကား ကၽြန္းေတာမွ ကၽြန္းေတာသို႕ ျဖစ္၏။ ကၽြန္းေတာမွ က်ဴေတာသို႕ ဘယ္ေတာ့မွမေျပာင္း။ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္သို႕ ဗုဒၶသာသနာေရာက္ခဲ့သည္မွာ ပါဠိဘာသာျဖင့္ ေရာက္ရွိလာ ခဲ့ျခင္းျဖစ္၏။ ျမန္မာႏိုင္ငံတစ္၀န္းလံုးသို႕ ဗုဒၶသာသနာျပန္႕ပြားသြားျခင္းမွာလည္း ပါဠိဘာသာျဖင့္ သာလွ်င္ ျပန္႕ပြားသြားျခင္းျဖစ္၏။ ေထရ၀ါဒီတို႕၏ သဂၤါယနာ (၆)တန္သည္ ပါဠိဗုဒၶဘာသာကို (၆) ႀကိမ္တိုင္တိုင္ အတည္ျပဳ (ထပ္မံအတည္ျပဳ) Reconfirm သို႕မဟုတ္ Recommend ျပဳလုပ္ေတာ္ မူၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ယေန႕ ကမၻာ့ဗုဒၶဘာသာနယ္ေျမ၌ ျမန္မာ့ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ ေရွ႕တန္းေနရာ မွာ ေရာက္ရွိေနျခင္းသည္ ျမန္မာ့ေထရ၀ါဒ ပါဠိစာေပ သင္ၾကားေရးစနစ္၏ ထိေရာက္မႈေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္သည္။ သီဟိုဠ္၊ လာအို၊ ကေမၻာဒီးယား၊ ထိုင္းႏိုင္ငံတို႕၌ အဘိဓမၼာ သင္ၾကားနည္းစနစ္ ေပ်ာက္ကြယ္ခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ ၀ိနည္း(၅)က်မ္း ေပါက္ေရာက္ေအာင္ သင္ၾကားသည့္စနစ္လည္း မရွိေတာ့ပါ။ ၀ိနည္း၌ ပါတိေမာကၡ၊ အဘိဓမၼာ၌ အဘိဓမၼတၳသဂၤဟ၊ သုတၱန္၌ သုတၱသဂၤဟမွ်ေလာက္သာ သင္ၾကားသည့္ စနစ္သို႕ ေရာက္ေနၾကၿပီျဖစ္ရာ နိဗၺာန္ၿမဳိ႕ေတာ္ႀကီး၏ တံခါး၀ဆီသို႕ ေကြ႕ေကာက္ရွည္လ်ားစြာ ေဖာက္ထားေသာလမ္းေပၚ၌ (အ၀ိဇၨာ၊ တဏွာ၊ ဒိ႒ိ) ခ်ဳံျမက္ေပါင္းတို႕ ထူထပ္စြာေပါက္ေရာက္ ေနရာ၀ယ္၊ အေပၚယံခ်ဳံႏြယ္ကေလးမ်ားကို အသာႏွင္၍ နိဗၺာန္တံခါး၀ကို လမ္းထိပ္မွ၊ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ လွမ္းေမွ်ာ္၍ လမ္းလြဲသြားၾကကုန္ေသာ သံသရာခရီးသည္မ်ား ျဖစ္ၾကေလကုန္ၿပီဟုဆိုလွ်င္ မွားအံ့မထင္။

မည္သည့္ဘာသာစကားကိုမွ် မၾကားရဘူးေသာ ကေလးစသည္တို ့မွာ မဂဓဘာသာကို မသင္ၾကားရပဲ အလိုလိုတတ္လာေၾကာင္း စသည္။ဤဘာသာစကားသည္သာ မူလဘူတၿဖစ္ေၾကာင္း အရိယာေဝါဟာရၿဖစ္ေၾကာင္း သေမၼာအ႒ကထာ၌ မိန္ ့ဆိုထားသည္။

ရည္ညႊန္း။(ကူးယူ)

(၁)သီတဂူဆရာေတာ္။ေခတ္မွီပါဠိသင္ၾကားနည္းစနစ္ျဖင့္ နိဗၺာန္တံခါး ေခါက္ၾကပါစို႕။
(၂)ဆရာၾကီးဦးၾကည္။

အားကိုးရာတရား။

၁။ခႏၶာကိုယ္တြင္ သတိယွဥ္၊ မွန္ပင္ ႐ွဳၾကည့္ေသာ္။
၂။ေဖာက္ၿပန္ေၿပာင္းလဲ မ်ိဳးစုံပဲ မလြဲဥာဏ္၌ေပၚ။
၃။ဆက္၍ ႐ွဳၿပန္ပ်က္သည္မွန္ ဧကန္ေတြ ့လိမ့္ေနာ္။
၄။ေဖာက္ၿပန္ပ်က္စီး သိပ်က္စီး ဆက္ၿပီးသိပါေသာ္။
၅။ဤကိုယ္ခႏၶာ အားကိုးရာ၊ဘယ္မွာ ႐ွိလိမ့္ေနာ္။
၆။ဓမၼသရဏာ ၿမတ္ဗုဒၶါ ေဟာကာညႊန္ၿပေသာ္။
ရ။ေဖာက္ၿပန္ၿပီးပ်က္ သိၿပီးပ်က္ ဥာဏ္တက္ခါမ်ားေနာ္။
၈။အားကိုးမရ သဘာဝ စိတ္ခ်သိေနေသာ္။
၉။ဤသို ့သိရာ ေယာဂီမွာ ရရာအားကိုးေနာ္။
၁၀။အတၱဒီပ သုတ္အရ ဗုဒၶမိန္ ့ခြန္းေတာ္။

အရိယာ၏ မဟာပစၥေဝကၡဏာ ၇ခ်က္။(ေကာသမိၻရသုတ္)

၁။ညစ္ညဴးမွန္စြာ၊ ကိေလသာ ထိုခါၿဖစ္ေပၚ၏။
ၿဖစ္ေလေသာအခါ ၿမန္မၾကာ ၿငိမ္းရာ ခႏၶာၾကည့္။
၂။ၿဖစ္ပ်က္႐ွဳရာ အရိယာ မွန္စြာ ၿငိမ္းေအး၏။
ငါသည္ တမူ႐ွဳတတ္သူ ထို ့တူၿငိမ္းမည္သိ။
၃။ဗုဒၶၿမတ္စြာ သာသနာ အရိယာအမွန္႐ွိ။
သာသနာၿပင္ပ မဂ္လမ္းစ မုခ်မရဘိ။
၄။သူေတာ္သူၿမတ္ ၿပစ္အာပတ္ ၿဖစ္လတ္ရံခါ႐ွိ။
ၿဖစ္မွန္းသိလွ်င္ ၿမန္စြာပင္ ၿပစ္စင္ကုစား၏။
၅။ေလာကလူ ့ဘုံ မႉမ်ဳိးစုံ တိုက္ဆုံၿဖစ္ေသာ္႐ွိ။
သီလသမာ ဓိပညာ မွန္စြာမခိုက္ထိ။
၆။ဝဋ္မွထြက္ရာ ၿမတ္သစၥာ ထိုခါေဟာေလ၏။
စိတ္ထဲဝမ္းထဲ မွတ္ယူစြဲ ဥာဏ္ၿမဲနာယူဘိ။
၇။ပရမတ္တရား နာမွတ္သား ေတြ ့ၿငားခႏၶာၾကည့္။
ေတြ ့ေလသိေလ ဝမ္းေၿမာက္ေပ၊ စိတ္ေန ခ်မ္းေအး၏။

ပရမတ္သိၿမင္ ေယာဂီ႐ွင္ကား ကိုယ္တြင္႐ွဳၾကည့္ သစၥာသိ၍၊ လက္႐ွိခႏၶာ ေဖာက္ၿပန္စြာသား သကၠာဒိ႒ိမွားယြင္းဘိေၾကာင့္၊ ငါသိငါၿမင္ စိတ္အထင္ကို မဂ္လွ်င္ဥာဏ္စ ပထမၿဖင့္ ပယ္ခ်သတ္ၿပီး အရိယာၾကီးကား ခရီးမဂ္ေထာက္ ေရာက္မေရာက္ကို ႏွုိင္းေထာက္ ခ်င့္ၾကည့္ ေကာသမိၻယ သုတ္အရလွ်င္ မုခ်သိႏုိင္ ဥာဏ္လက္ကိုင္သည္ ပိုင္ပိုင္ၿမင္သိခႏၶာတည္း။

ကၽြႏု္ပ္ႏွင့္ဘၾကီးဘုန္းၾကီး(၂)

ဆရာၾကီးဦးၾကည္၏ တရားမ်ားႏွင့္ ေအာင္ပီဗ်တို ့ မေတြ့ခင္က ဘၾကီးဘုန္းၾကီးစြမ္းသမွ် ကို အားကိုးတၾကီး ခိုလႈံခဲ့ရပါသည္။ စာေရးသူမွ သမထလုပ္ငန္းမ်ားမွ ဝိပႆနာကို သေဘာေပါက္လာပုံ ကို ၿပန္လည္တင္ၿပလို၍ ဆရာၾကီးဦးၾကည္ေခါင္းစဥ္ ေအာက္တြင္ ဘၾကီးဘုန္းၾကီးအေၾကာင္းမ်ားကို ထည့္သြင္းမိပါေၾကာင္း။

နဂါးတို႔၏ ပင္ကိုယ္အသြင္ မစြန္႔ႏိုင္ျခင္း ဒုကၡမ်ိဳး၅-ပါး။ ။
(၁) နဂါးအခ်င္းခ်င္း ေမထုန္မႈုျပဳေသာအခါ၊
(၂) လံုး၀ အိပ္ေပ်ာ္သြားေသာအခါ၊
(၃) ပဋိသေႏၶယူစဥ္အခါ၊
(၄) အေရေဟာင္းစြန္႔ေသာအခါ၊
(၅) ေသလြန္ေသာအခါတို႔၌ မူလနဂါး၏ ကိုယ္ခႏၶာပင္ ျဖစ္၏။

နဂါးမ်ိဳး ၇-ပါး။ ။
ဂဠဳန္ငွက္ေဘးမွ ကင္းေ၀းေသာ နဂါးမ်ားဟူလို။
(၁) ပဏီတ တရာ-ဇလာဗုဇ, ဂဗၻေသယ်က, ဥပပါတိက, ဟုဆိုအပ္ေသာ မိမိတို႔ဇာတ္သေဘာအားျဖင့္ ျမတ္ေသာ နဂါးတို႔လည္း တမ်ိဳး၊
(၂) ကမၺလႆ တရာ-နဂါးစစ္သူၾကီး, စစ္ဗိုလ္မႉး, စစ္ဘုရင္မ်ားျဖစ္ၾကေသာ ကမၺလနဂါး, အႆတရ နဂါးတို႔လည္းတမ်ိဳး၊
(၃) ဓတရ႒ာ-ဓတရ႒မည္ေသာ နဂါးဘုရင္တို႔လည္းတမ်ိဳး၊
(၄) သတၱ သိဒႏၲရ ၀ါသိေနာ- ေတာင္စဥ္သီဒါ မဟာသမုဒၵရာ၌ ေနၾကကုန္ေသာ နဂါးတို႔လည္းတမ်ိဳး၊
(၅) ပထ၀ိ႒ကာ-ေျမအတြင္း၌ မွီတင္းပုန္းေအာင္းကာ ေနေလ့ရွိၾကကုန္ေသာ ေျမေအာင္းနဂါးတို႔လည္းတမ်ိဳး၊
(၆) ပဗၺတ႒ကာ-ေတာင္ေခါင္း ေတာင္တြင္း၌ မွီတင္း ေနထိုင္ၾကကုန္ေသာ ေတာင္တြင္းနဂါးတို႔လည္းတမ်ိဳး၊
(၇) ၀ိမာန႒ကာ-ေဘာဂ၀တီ နဂါးျပည္၌ ေရႊေငြဗိမာန္ စံအိမ္ပ်ံျဖင့္ ဇိမ္ခံေပ်ာ္ပါး၍ ေနၾကကုန္ေသာ နတ္နဂါးတို႔လည္းတမ်ိဳး။

နဂါးမ်ိဳး ၁၁၂၄-ပါး၊ တနည္း။ ။
က႒မုခ, ပုတိမုခ, အဂၢိမုခ, သတၳမုခ, ေခၚ နဂါး ေလးပါးကိုတည္၊
ဒ႒၀ိသ, ဒိ႒၀ိသ, ဖု႒၀ိသ, ၀ါတ၀ိသ, ေခၚ အဆိပ္မ်ိဳး ၄-ပါးႏွင့္ေျမႇာက္ ၁၆-ပါးရ၏၊
၎င္းကိုတည္၊ အာဂဒ၀ိသေနာေဃာရ၀ိသ, ေနာအာဂဒ၀ိသ ေဃာရ၀ိသ,
့အာဂဒ၀ိသစေဃာရ၀ိသ, ေနာအာဂဒ၀ိသစ နေဃာရ၀ိသ, ေခၚ အဆိပ္မ်ိဳး ၄-ပါးႏွင့္ ထပ္ေျမႇာက္ ၆၄-ပါးရ၏၊
၎င္းကိုတည္ ေယာနိမ်ိဳး ၄ပါးႏွင့္ေျမႇာက္ ၂၅၆-ပါးရ၏၊ ၎င္းကိုတည္ ေရေန, ၾကည္းေန ၂-ပါးႏွင့္ေျမႇာက္ ၅၁၂-ပါးရ၏၊
၎င္းကိုတည္ ၊ ကာမ႐ူပီ, အကာမ႐ူပီ ေခၚ စည္းစိမ္ရွိမဲ့ ၂-ပါးႏွင့္ေျမႇာက္ေသာ္ နဂါးမ်ိဳးေပါင္း ၁၀၂၄-ပါးရ၏။

့တခုေသာမိုးရြာသည့္ ညခင္းအခ်ိန္တြင္ ဘၾကီးဘုန္းၾကီးက စိတ္လိုလက္ရၿဖင့္ "ေအးကြ၊ေအာင္ပီဗ်ေရ..... ေဟာဒီ ပုတီးကိုပီပီၿပင္ၿပင္စိပ္၊ နဂါးမင္း အေစာင့္ အေ႐ွာက ္ရတယ္ကြ" ဟုဆိုလာပါသည္။ထိုအခါ......

ဆက္လက္ေဖာ္ၿပပါမည္။
ရည္ညြန္း။
ဆရာၾကီးဦးၾကည္
သုေတသနႏွင့္သ႐ုပ္ၿပအဘိဓၶာန္။

ဗုဒၶဘုရား၏ေနာက္ဆုံးမိန္ ့ခြန္းေတာ္။

ဟႏၵဒါနိ ဘိကၡေဝ အာမႏၲ ယာမိ ေဝါ ဝယ ဓမၼာ သခၤါရာ အပၸမာေဒန သမၼာေဒထ။

ဘိကၡေဝ=ခ်စ္သားခ်စ္သမီးတို ့
ဟႏၵဒါနိ=ယခုအခါ
ေဝါ=သင္ခ်စ္သား ခ်စ္သမီးတို ့အား
အာမႏၲယာမိ= ငါဘုရားေနာက္ဆုံးေခၚေတာ္မူ၏။
သခၤါရာ=႐ုပ္နာမ္ႏွစ္ပါး သခၤါရတရားတို ့သည္
ဝယဓမၼာ=ပ်က္တတ္ေသာ သေဘာ႐ွိကုန္၏
အပၸမာေဒန=မေမ့မေလ်ာ့ေသာ သတိတရားႏွင့္
သမၸာေဒထ=ၿပည့္စုံရစ္ၾက
သမၸာေဒထ=ကိုယ္စီကိုယ္ငွၿပည့္စုံရစ္ၾက ။

ဘုရားဗုဒၶ၊ မိန္ ့ဟၿမြက္ေခၽြ။
ေနာက္ဆုံးစကား မွာၾကားခဲ့ေပ။
႐ုပ္နာမ္ သခၤါရ၊ ဝယဓေမၼ၊
သတိထားပြား မ်ားရစ္ၾကေလ။

ေဝဒနာ

ခ်မ္းသာေတြ ့ၿငား၊ခံစားခ်ိန္မွာ၊အာ႐ုံဝတၱဳ၊ ေပါင္းစုလို ့သာ၊ ခံစားၿပီးပ်က္ ေရပြက္ပမာ၊ ငါခံစား ထင္မွား ဒိဠိသာ။ ဆင္းရဲေတြ ့လဲ၊ ပ်က္ၿမဲမွန္စြာ၊ သူငါမဟုတ္၊ နာမ္ ႐ုပ္ႏွစ္ၿဖာ၊ သဘာဝထဲ၊ ငါလဲမပါ၊ မွန္စြာၾကည့္၊ ဥာဏ္သိ ေဝဒနာ။ ခံစားခ်က္က၊ ေဝဒနာကၡႏၶာ၊ ခ်မ္းသာ ဆင္းရဲ ဘာပဲေတြ ့လာ၊ ေဝဒနာ႐ွဳ၊ ပ်က္မွဳေသခ်ာ၊ ႐ွဳပါမွ အနိစၥဥေပကၡာ။

ဆရာၾကီးဦးၾကည္အား ဦးထိပ္ထားလ်က္

ကၽႊႏု္ပ္ႏွင့္ဘၾကီးဘုန္းၾကီး(၁)

ဆရာၾကီးဦးၾကည္၏ တရားမ်ားႏွင့္ ေအာင္ပီဗ်တို ့ မေတြ့ခင္က ဘၾကီးဘုန္းၾကီးစြမ္းသမွ် ကို အားကိုးတၾကီး ခိုလႈံခဲ့ရပါသည္။ စာေရးသူမွ သမထလုပ္ငန္းမ်ားမွ ဝိပႆနာကို သေဘာေပါက္လာပုံ ကို ၿပန္လည္တင္ၿပလို၍ ဆရာၾကီးဦးၾကည္ေခါင္းစဥ္ ေအာက္တြင္ ဘၾကီးဘုန္းၾကီးအေၾကာင္းမ်ားကို ထည့္သြင္းမိပါေၾကာင္း။

ဘုန္းေတာ္ၾကီးဘြဲ ့=ဦးဆေႏၵာသာရ
ေက်ာင္းတိုက္အမည္=ဝိဇၨာသိပၸံေက်ာင္း
သက္ေတာ္ ၉၃တြင္ ဘဝနတ္ထံပ်ံလြန္ေတာ္မူသည္။

ပဠာန္းဆရာေတာ္(ပဠာန္းဘုန္းၾကီး)

ကၽြန္ေတာ္တို ့သည္ ဘုန္းေတာ္ၾကီးအား ခ်စ္စႏိုးၿဖင့္ ဗိုလ္ေဒါၾကီးဟု ေခၚၾကသည္။ဘြဲ ့အမည္ ကိုယ္က ေဒါပါသည္က တစ္ေၾကာင္း၊စိတ္သေဘာရိုးေၿဖာင့္ေသာ္လည္း စိတ္တိုတတ္သည္ကတစ္ေၾကာင္း ေၾကာင့္ ဘုန္းဘုန္း ဟုတစ္မ်ိဳး၊ ဗိုလ္ေဒါၾကီးဟုတစ္သြယ္ ေခၚၾက၏။ သူမ်ားထက္ထူးကဲတတ္ေသာ ကၽြန္ေတာ္ ေအာင္ပီဗ် ကမူ ဘၾကီးဘုန္းၾကီးဟု ေခၚၿပန္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို ့ ၿမန္မာဓေလ့တြင္ အေဖကို အဘ၊ အဘိုးကို ဘၾကီး ဟု ေခၚသည့္နည္းတူ အဘုိးအရြယ္ ဘုန္းဘုန္းအား ထိုကဲ့သို ့ေခၚရသည္ကို အရသာေတြ ့လွေတာ့၏။ ကၽြန္ေတာ္ ရွည္လ်ားစြာ ဘုန္းေတာ္ၾကီးႏွင့္ပတ္သက္ေသာ အမည္မ်ားကိုေရးသား ေနသည္မွာ အေၾကာင္းမ်ား စြာရိွလွ၏။ေဖာ္ၿပအ့ံ။
တစ္ေနကုန္ ပဠာန္း(၂၄)ပစၥည္းကိုရြတ္၍ ပုတီးစိပ္ေလ့ရိွၿပီး၊ တႏွစ္တခါလည္း အနယ္နယ္အရပ္ရပ္မွ ဘုန္းေတာ္ၾကီးမ်ားကို ပင့္ကာ စုေပါင္းပဠာန္းရြတ္ပူေဇာ္ပြဲ မ်ားကိုဦးေဆာင္က်င္းပေလ့ရွိသၿဖင့္လည္း ပဠာန္းဘုန္းၾကီးဟု ေခၚၾကၿပန္သည္။ ပဠာန္းရြတ္ပြဲမွရေသာ ပဠာန္းေရသည္ ပရိတ္ေရကဲ့သို ့ပင္အစြမ္းထက္လွသည္ဟု ဆိုကာ ရိုရိုေသေသေသာက္သုံးၾကၿပန္သည္။ အခ်ဳိ ့ေသာစီးပြားေရးသမားမ်ား သည္ ဘုန္းေတာ္ၾကီး၏ ပဠာန္းေရမ်ားကို မိမိတို ့၏ ေရာင္းရးဝယ္တာကိစၥမ်ားအတြက္ အသုံးခ်ၾကၿပန္သည္။ ယံုၾကည္သေလာက္လည္း အက်ဳိးေပးထက္သန္ကာ စီးပြားေကာင္းၾကသၿဖင့္ အလုအယက္ ခ်ဥ္းကပ္ၾကၿပန္သည္။ အခ်ဳိ ့ဒါယိကာမ်ားသည္ မိမိတို ့အသစ္ဝယ္လာေသာ ကားကို ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသို ့ေမာင္းလာၿပီး၊ ဘုန္းဘုန္းကားကို အႏၲရာယ္ကင္း ပရိတ္ရြတ္ေပးပါဟု ေလ်ာက္ထားလာၾကသည္။ ဘုန္းၾကီးမွာမေနသာဘဲ ကားေပၚတက္၍ ရြတ္ဖတ္ရၿပန္၏။ ႏွစ္ႏွင့္ခ်ီကာ ေရာင္းမထြက္ေသာကားမ်ားသည္ ဘုန္းေတာ္ၾကီး၏ ပရိတ္တန္ခိုးေၾကာင့္ ၁ရက္ ၂ရက္ အတြင္းေစ်းေကာင္းရကာေရာင္းထြက္သြားသည္ဟု ယံုၾကည္ၾကသည္။ ထိုသည္မ်ား အတြက္ေၾကာင့္ ပဠာန္းဘုန္းၾကီးဟု ေခၚၾကၿပန္ေသးသည္။ ကၽြႏု္ပ္၏ ကိုယ္ေတြ ့ၿဖစ္ရပ္တစ္ခုလည္းရွိေသး၏။ တေန ့ေသာေမွာင္ရီပ်ဳိးစ အခ်ိန္ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္အား ခ်ီလ်က္ ေဒၚနီဆိုေသာ မိန္းမၾကီးတစ္ဦးသည္ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသို ့အေမာတေကာ ေရာက္လာ၏။ ေရာက္လ်င္ဆရာေတာ္သီတင္းသုံးရာ သို ့တက္လာကာ ဘုန္းဘုန္းတပည့္ေတာ္မ ေၿမးကေလး ညည သန္းေခါင္ယံအခ်ိန္ေရာက္ရင္ အိပ္ေပ်ာ္ေနရာက လန္ ့ႏိုးၿပီးငိုတယ္ဘုရား၊ ၃ည ရိွၿပီ၊ တပည့္ေတာ္မတို ့ကိုကယ္ပါဘုရားဟု ေလ်ာက္ထားလာပါသည္။ ဘုန္းၾကီးမွ ပဠာန္း ေရအနည္းငယ္ေသာက္ေစ၍ ကေလးငယ္၏ေခါင္းအား လက္ၿဖင့္သပ္ကာ ေမတၱာပြားပို ့ပါသည္။ ထိုေၿမးအဘြားႏွစ္ဦးၿပန္သြားၿပီး သိပ္မၾကာမီွတြင္ အၿဖစ္ဆန္းတစ္ခု ထပ္မံေတြ ့ရၿပန္ပါသည္။ ေခါင္း ကိုယ္ လက္ တို ့အားမၿမင္ရေသာ က်ဳိးၿဖင့္ တုပ္ေႏွာင္ထားသကဲ့သို ့ၿဖစ္ေနေသာ အသားမဲမဲမိန္းမၾကီးတစ္ဦးသည္ တစ္စုံတစ္ခုအားေၾကာက္ရြံ ့စိုးရိမ္ေနေသာ အမူအရာၿဖင့္ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းဝင္းထဲသို ့ဝင္လာကာ ဘုန္းၾကီးသီတင္းသံုးေသာ ေက်ာင္းေပါက္တြင္ရပ္ေန၏။ ႏုတ္မွလည္း ေၾကာက္ပါၿပီ၊တပည့္ေတာ္ကို ခြင့္လြတ္ပါဟု အၾကိမ္ၾကိမ္ ေရရြတ္ေန၏။ ထိုအခါ ဘုန္းဘုန္းက"ဟဲ့ ဒကာမ၊ ငါ ႏွင့္ကို ဘယ့္ႏွယ့္ၿပဳတုန္း။ အေၾကာင္းမွန္ ေၿပာစမ္းဟု" ခပ္ဆတ္ဆတ္ ေၿပာလိုက္ေတာ့၏။ ထိုသည့္ မိန္းမၾကီးသည္ အသားတဆတ္ဆတ္တုန္ယင္ကာ မ်က္ရည္ေတြေတြက်လ်က္ "တပည့္ေတာ္မ စြယ္ေတာ္ဘုရား အနီး ေညာင္ပင္ကပါ၊ လြန္ခဲ့သည့္ရက္က တပည့္ေတာ္မ၏သားငယ္ ေသဆုံးသြားလို ့ အစားၿပန္လိုခ်င္လို ့ ေဒၚနီရဲ့ေၿမးကေလးကို ၿပဳစားမိပါသည္။ အခု ႐ုကၡစိုးမင္းက ဦးဆေႏၵာအား သြားေရာက္ေတာင္းပန္ရမယ္၊ ေညာင္ပင္တြင္လည္း ဆက္လက္ ေနခြင့္မ႐ိွေတာ့ဘူး။" ဟုတုန္လွူပ္စြာ မတ္တတ္ရပ္လ်က္ ေၿပာပါသည္။ ဘုန္းဘုန္းက "ဟဲ့ ဒကာမ ေရွ ့ကိုတိုး၊ ငါ့ ကိုဦးခ်၊ ကေလးေတြကိုလည္း ေစာင့္ေရွာက္။ အသင္၏ ေနရာအတြက္ ငါေမတၱာပို ့ေပးမယ္" ဟုမိန္ ့၏။ ထိုအခါ မိန္းမၾကီးက "တပည့္ေတာ္ထိုင္လို ့မရဘူး၊ က်ဳိးေတြကိုအရင္ေၿဖေပးပါဦး" ဟုေၿပာေသာအခါ ဘုန္းၾကီးက လက္စြဲေတာ္ ပဠာန္းေရစင္ၿဖင့္ ဖ်န္းပက္ေပးေလ၏။ တခဏအၾကာတြင္ လြတ္လပ္သြားေသာအမူအရာၿဖင့္ ဘုန္းဘုန္းအား ပဆစ္တုပ္ဝပ္ခ်လ်က္ ကုန္းကုန္းၾကီးၿငိမ္ေနၿပန္၏။ အနီးရွိကပၸိယ ဦးၿမင့္မွ ဆြဲထူလိုက္ေသာအခါမွ ထုိသည့္မိန္းမၾကီးသည္ အၿဖစ္အပ်က္အားလံုးအား သူလုံးဝ မသိေသာ အမူအရာၿဖင့္ ေတာင္ၾကည့္ေၿမာက္ၾကည့္ လုပ္ေနေသး၏။ အမႏုႆသည္ ထိုသည့္မိန္းမၾကီးအား ပူးဝင္ေႏွာက္ယွက္ေစစားလ်က္ရွိသည္ဟု ေနာင္တြင္ဘုန္းဘုန္းက ၿပန္လည္အမိန္ ့ရွိပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္၏ စိတ္ဘဝင္တြင္လည္း တယ္ ဟုတ္တဲ့ ဘၾကီးဘုန္းၾကီးပါလားဟု ေက်နပ္ဝမ္းေၿမာက္မိေတာ့၏။ ဘၾကီးဘုန္းၾကီး၏ အလြန္အစြမ္းထက္ လွသည္ဆိုေသာ ပဠာန္းပုတီးေစတီတည္နည္းကို အလ်င္းသင့္လ်င္ ေဖာ္ၿပပါမည္။

ေၿမေလ်ာက္ဝိဇၨာ

ဘၾကီးဘုန္းၾကီးသည္ ရန္ကုန္ၿမိဳ ့ ၉မိုင္တဝိုက္တြင္ ယခုအခါကဲ့သို ့မစည္ကားေသးေသာ ၿမန္မာႏိုင္ငံလြတ္လြပ္ေရးကာလ ေႏွာင္းပိုင္းအခ်ိန္ ေလာက္က ဒုတိယကမ ၻာစစ္ လက္က်န္ကားပ်က္တစီး၏ ေဘာ္ဒီကို ယာယီေက်ာင္းအၿဖစ္ အသုံးၿပဳကာ ဂမၻီရက်င့္စဥ္မ်ားကို ပြားမ်ားလ်က္ရွိသည္ဟု သိမွီသူမ်ားကဆိုၾကသည္။ ေနာင္တြင္ ေအဝမ္း႐ုပ္ရွင္မင္းသားၾကီးတစ္ဦးက ၄င္းေကာင္း ပိုင္ေသာ ေၿမေနရာအခ်ိဳ ့အား ဘုန္းေတာ္ၾကီးအား ေက်င္းဝင္းအၿဖစ္အၿပီးလႉလိုက္ေတာ့၏။ ထိုသည့္ေနာက္ပိုင္း ဝိဇၨာသိပၸံေက်ာင္းတိုက္ဆရာေတာ္ဟု ေက်ာ္ၾကားလာပါသည္။ ဘုန္းဘုန္းသည္ ရန္ကုန္ေၿမတြင္ အေၿခခ်သီတင္း မသုံးခင္က မသံုးလုံးနယ္ေၿမၿဖစ္ေသာ မလွဳိင္ဇာတိတြင္ သီတင္းသုံးေနေသး၏။ ထိုသည့္ေဒသမွ ရန္ကုန္ၿမိဳ ့ ေရႊတိဂုံဘုရားသို ့ ဆီမီးပူေဇာ္ရန္ဟုဆိုကာ ၅ပိသာ ဆီပုန္းကို ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ထမ္းကာ ေၿခက်င္ခရီးၿဖင့္ ရန္ကုန္သို ့ ၾကြလာ၏။ ေရႊတိဂုံဘုရားတြင္ ဆီမီး ပူေဇာ္ၿပီးလ်င္လည္း ေၿခက်င္ပင္ မိုင္ေပါင္းမ်ားစြာ ၿပန္လည္ၾကြခ်ီၿပန္၏။ အခ်ဳိ ့က ဘုန္းေတာ္ၾကီးအား ရန္ကုန္ႏွင့္ မလိွဳင္ေဒသတို ့တြင္ တၿပိဳင္တည္း လိုလိုေတြ ့ရသည္။ ေရႊတိဂုံဘုရားတြင္ တပါတ္တခါ နီးပါး ဆီးပုန္းၾကီးထမ္းကာ ေတြ ့ရတတ္သည္ ဆိုၾကၿပန္သည္။ ဘုန္းၾကီးေၿမေၾကာ႐ွု ့ကာ ၾကြလာသည္ဟု ေၿပာစမွတ္ၿပဳၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ သိလိုေဇာၿဖင္ ့ ဘၾကီးဘုန္းၾကီးအားထိုအေၾကာင္း မ်ားေမးတတ္သည္။ "ဘုန္းဘုန္း ဘယ္လိုလုပ္ ခရီးအေဝးၾကီးကို ၾကြလာႏိုင္ပါလဲ" ဟုေမးေလ်ာက္တတ္၏။ ထိုအခါ..........
ဆက္လက္ေရးသားပါမည္(ေအာင္ပီဗ်)

သင္တရားရမည့္သူလား။

တရားရမည့္သူ
ပ​ဋိဘာဂ သမထာ ထင္လာတိဟိတ္တည္း။
ဥဒယဘယာ ဝိပႆနာ ထင္လာတိဟိတ္တည္း။

တရားမရႏိူင္ေသာသူ။
နိဗၺာန္မၿမင္ မဂ္မထင္လူတြင္(၆)ေယာက္ထုတ္
ကံကိေလသ ဝိပါက အႆ အစၧနဒုပ္။
၁။ကံ=ပဥၥာနႏၲရိယကံ က်ဴးလြန္သူ။
၂။ကိေလသ=ကိေလသာအားၾကီးသူ၊နိယတ မိစၧာအယူရွိသူ။
၃။ဝိပါက=အမိဝမ္းတြင္းကထဲက က်ဴိးပင္းလာသူ။
၄။အႆ=ရတနာသံုးပါးအေပၚအယံုအၾကည္မရိွသူ။
၅။အစၧ=တရားအားထုတ္ရန္ဆႏၵကင္းသူ။ပ်င္းသူ။
၆။ဒုပ္=ဒုပညာ(ပညာဟိတ္ အေမာဟဟိတ္ကင္းသူ)။

ေသာတာပန္

Sole dominion over the Earth, Going to Heaven, Lordship over all Worlds;The fruit of Stream-Entry (Sotāpanna) excels them.
ေျမတျပင္လံုး၌ ဧကရာဇ္မင္းျဖစ္ရသည္ထက္ လည္းေကာင္း၊ နတ္ျပည္ ျဗဟၼာ့ျပည္သို႔ ေရာက္ရသည္ထက္ လည္းေကာင္း၊ တစ္ေလာကလံုးကို အစိုးရသည္ထက္ လည္းေကာင္း ေသာတာပန္ျဖစ္ရျခင္းသည္ ျမတ္၏။

ရည္ညႊန္း။(ဓမၼပဒ/ The Dhammapada)

သစၥာ(၄)ပါးတရား။

၁) သမုဒယသစၥာ
၂) ဒုကၡသစၥာ
၃) မဂၢသစၥာ
၄) နိေရာဓသစၥာ
သမုဒယ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ဒုကၡ အက်ိဳး ျဖစ္သည္။
မဂၢ အေၾကာင္းေၾကာင့္ နိေရာဓ အက်ိဳး ျဖစ္သည္။
ျမတ္စြာဘုရား၏ တရားဓမၼသည္ "ဧဟိပႆိကဓမၼ" ျဖစ္သည္ႏွင့္ အညီ သံသရာ ဝဋ္ဆင္းရဲဒုကၡမွ လြတ္ၿငိမ္းမႈ ကိုသာ တစ္ေၾကာင္းတည္း ဦးတည္ပါသည္။
ၿမတ္စြာဘုရား႐ွင္က "ခ်စ္သားတို ့၊အရိယာတို ့သိအပ္ေသာ အမွန္တရားေလးပါးကို ထိုးထိုးထြင္းထြင္း၊ေၿဖာင့္ေၿဖာင့္မွန္မွန္ မသိၿခင္းေၾကာင့္ ငါဘုရားသည္လည္းေကာင္း၊ သင္ခ်စ္သားတို ့သည္လည္းေကာင္း ဤရွည္လ်ားလွစြာေသာ သံသရာဝယ္ တဝဲလည္လည္ က်င္လည္က်က္ စားခဲ့ရၿပီ" ဟုမိန္ ့မွာ ခဲ့ပါသည္။ ၿမတ္စြာဘုရား၏ ဤလမ္းညႊန္ခ်က္သည္ သံသရာထြက္လမ္း ဥပေဒသပင္ ၿဖစ္ပါသည္။
အဝိဇၨာ၏ ဖုံးကြယ္မႉေၾကာင့္ မိမ္ိတို ့အလြယ္တကူ မသိ႐ိွႏုိင္ေသာ အမွန္တရား(၄)ပါး သို ့မဟုတ္ သစၥာ(၄)ပါးတရားဟူသည္မွာ
(၁)သိရမည္ၿဖစ္ေသာ ဒုကၡသစၥာ
(၂)ပယ္ရမည္ၿဖစ္ေသာ သမုဒယသစၥာ
(၃)ဆိုက္ေရာက္ရမည္ၿဖစ္ေသာ နိေရာဓသစၥာ
(၄)ပြားမ်ားရမည္ၿဖစ္ေသာ မဂၢသစၥာ
တို ့အတြက္ လုပ္ငန္းစဥ္အၿဖစ္ သတိပ႒ာန္(၄)ပါးၿဖစ္ေသာ
(၁)ကာယာႏုပႆနာ
(၂)ေဝဒနာႏုပႆနာ
(၃)စိတၱာႏုပႆနာ
(၄)ဓမၼာႏုပႆနာ
တို ့ကိုခြဲၿခား ေဟာၾကားခဲ့ပါသည္။

အာနာပါနမဂ္လမ္းစ(သစၥာတရား႐ွာပုံေတာ္)

ဝိသုဒိၶမဂ္တြင္ အာနာပါနႆတိကမၼ႒ာန္းသည္ မဟာပုရိသဘူမိဟု ဆိုေသာေႀကာင့္ ပြားမ်ားရာမွာ ေလးနက္တယ္၊ ေလးေလးစားစား ႐ႈပြား ရမယ္၊ ဘုရားတို ့ ပေစၥကဗုဒၶါတို ့ သာဝကတို ့ဆိုတဲ့ ေယာကၤ်ားျမတ္တို ့ သာပြားမ်ားသင့္ ပြားမ်ားထိုက္ ႏွလံုးသြင္းထိုက္တဲ့တရား လို ့ဆိုပါသည္။
ေလ၊ အသက္​႐ွဴတတ္႐ုံ၊ ႐ွဴံ႐ုံ ႐ွဴတတ္ေသာ သူတို ့ရဲ ့အရာမဟုတ္။ သူသူငါငါ လူတိုင္း ႐ႈႏိုင္ သိႏုိင္ေသာ တရားမဟုတ္တဲ့။
စာေရးသူသည္ အာနာပါန(ဝင္ေလထြက္ေလ)နည္းၿဖင့္ အေတာ္အတန္ အားထုတ္ဖူးပါသည္။ ၿပင္းၿပင္း၊ ေပ်ာ့ေပ်ာ့၊ ပံုမွန္ စသည္အားၿဖင့္ စံုလွ ေသာ္လည္း အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္က မ်ားလွသည္။ အမွန္ဝန္ခံရေသာ္ ၿပင္းၿပင္း ႐ူ၍ အားထုတ္ေသာ အခါ ေခါင္းမူးေဝလာၿပီး ႏွပ္ရည္မ်ား ထြက္လာပါသည္။ ေပ်ာ့ေပ်ာ့ ႐ူ၍ အားထုတ္ေသာအခါ ၿငင္သာသိမ္ေမြ ့ၿပီး ဘုရားကိုယ္ေတာ္ေ႐ွ ့ တြင္အိပ္ေပ်ာ္ ေနပါေတာ့သည္။

ဘုရားေ႐ွ ့တြင္နာရီေပါင္း မ်ားစြာ ထိုင္ႏိုင္ သည္ကိုပင္ မိမိကို မိမိဂုဏ္ယူရမည္လား မသိ။

၉တန္းေက်ာင္းသားဘဝ ကတည္းက စြဲစြဲၿမဲၿမဲ ဖတ္လာေသာ ရဟႏၲာနွင့္ပုဂၢိဳလ္ထူးမ်ား ထဲမွသူေတာ္စင္ၾကီးမ်ားကို အားၾကရသည္ကလည္း အေမာ။ သိသေလာက္နွင္. အားထုတ္ၿပန္ေတာလည္း အေၾကာင္း ကမထူး။တရားထူးမေၿပာႏွင့္ တရားႏွင္.တူေသာ အရိပ္အေရာင္ပင္ မေတြ ့။ ပါရမီကိုပင္ အၿပစ္တင္ရမည္လား မသိေတာ.ပါ။ ဒီလိုနဲ ့ဘဲ တစ္စခန္း ရပ္၍ တရားအားမထုတ္ၿဖစ္ေတာ့။

သံသရာမွလြတ္ေႀကာင္းတည္း ဟူေသာ မူလရည္ရြယ္ ရင္းႏွင့္လည္း ေဝးလွေတာ့သည္။

ၿမတ္စြာဘုရား၏(ဥပရိပဏၰာသပါဠိေတာ္-၁၂၇) ခ်စ္သားတို ့ သတိလြတ္ေသာသူအား(ဝါ) ကမၼ႒ာန္းအာ႐ုံ​တြင္ဂ႐ုစိုက္မႉ အားနည္းသူအားလည္းေကာင္း၊ ကိေလသာကိုသတ္တတ္ေသာ အသိဥာဏ္ပညာ အားနည္းသူအားလည္းေကာင္း၊ ထြက္ေလဝင္ေလကို သတိမလြတ္ေစဘဲ ကပ္၍ ႐ွူအပ္ေသာ အာနာပါန ဘာဝနာကို ငါဘုရားမေဟာ။

အာနာပါနကမၼ႒ာန္းသည္ နဂိုလ္သိမ္ေမြ ့တဲ့ ကမၼ႒ာန္းၿဖစ္လို ့သူ ့လမ္းစဥ္အရ သူသိမ္ေမြ ့တာကို ႐ူတဲ့ ေယာဂီဥာဏ္ အမီွလိုက္ႏုိင္ဖို ့လိုတဲ့သေဘာကုိ သေဘာမေပါက္ေသာ အကၽႊႏုပ္သည္၊ ေပကပ္ခါသာ ဆင္ကန္းေတာတိုး မိပါေတာ့ေၾကာင္း။